Chodzi o ustawę o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz niektórych innych ustaw. Głosowało 98 senatorów, wszyscy byli za. Biuro legislacyjne Senatu zaproponowało kilka drobnych poprawek redakcyjno-legislacyjnych, w tym m.in. zmianę terminu wejścia w życie przepisów ustawy dotyczących planowania i zagospodarowania przestrzennego w dniu 31 października 2020 r. Pozostałe przepisy nowelizacji mają wejść w życie 3 miesiące od ogłoszenia jej w Dzienniku Ustaw. Teraz ustawa ponownie trafi do Sejmu.

 

Co zmienia nowela

Nowelizacja ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz niektórych innych ustaw, które to zmiany, realizują postanowienia „Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju do roku 2020 (z perspektywą do 2030 r.)” w zakresie konsolidacji systemu zarządzania rozwojem Polski i etapowego wprowadzania systemu zintegrowanych strategii – krajowej, wojewódzkiej i lokalnej.

Jak podkreślił w Senacie wiceminister funduszy i polityki regionalnej Grzegorz Puda, głównym celem nowelizacji jest uporządkowanie i wzmocnienie efektywności strategii planowania rozwoju Polski na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym. Przypomniał, że celem zmiany przepisów jest budowa systemu strategicznego zarządzania rozwojem kraju, oraz ustawa będzie też podstawą do przygotowania dokumentów niezbędnych do ubiegania się o środki europejskie w nowej perspektywie finansowej UE na lata 2021-2027.

Ustawa przewiduje, że głównym dokumentem określającym politykę rozwoju i zasady jej realizacji będzie strategia średniookresowa, czyli Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju. Zakłada ona m.in. powstanie tzw. obszarów strategicznej interwencji, czyli terenów najsłabiej rozwiniętych, zagrożonych marginalizacją.

Instrumenty polityki regionalnej

Nowelizacja wprowadza nowe instrumenty polityki regionalnej. Są to: kontrakt programowy, sektorowy i porozumienie terytorialne. Jak czytamy w uzasadnieniu, kontrakt programowy powiązany zostanie z dofinansowaniem i warunkami wykorzystania środków UE, kontrakt sektorowy będzie stanowił mechanizm uzgadniania zakresu ukierunkowanych terytorialnie działań sektorowych podejmowanych przez poszczególnych ministrów właściwych w ich programach rozwoju. Oba rodzaje kontraktów będą zawierane pomiędzy stroną rządową a samorządami województw. Z kolei porozumienie terytorialne ma służyć przede wszystkim uzgadnianiu i podejmowaniu działań istotnych z punku widzenia społeczności lokalnych (gminy, kilku gmin lub powiatu).