Radny wniósł skargę na uchwałę rady miejskiej. W uzasadnieniu wskazał, iż rada gminy dopuściła się swobodnego kształtowania treści protokołu obrad poprzez usuwanie wypowiedzi niewygodnych i krytycznych, co podważa sens korzystania przez radnego z jego ustawowych uprawnień. Skarżący stwierdził, iż przysługujące mu uprawnienie do działania w samorządzie,

związane ze sprawowaniem mandatu radnego, nie jest możliwe do realizacji w sytuacji, kiedy co do zasady każda z jego wypowiedzi w sprawach lokalnych może zostać publicznie napiętnowana mocą uchwały rady miejskiej i post factum usunięta z protokołów. Zdaniem radnego w wyniku przyjęcia uchwały doszło do naruszenia jego interesu prawnego i uprawnień, jako mieszkańca gminy i radnego rady miejskiej, a także uprawnień i interesów mieszkańców gminy.


Rada miejska nie zgodziła się z zarzutem, iż zaskarżona uchwała została podjęta z naruszeniem regulaminu rady. Ponadto zakwestionowała interes prawny radnego w zaskarżeniu uchwały.

WSA zwrócił uwagę, iż przepis art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym nie daje radnemu prawa do zaskarżenia każdej uchwały gminy, gdyż intencją tego przepisu nie jest uczynienie z sądu organu odwoławczego, z którego mógłby zawsze korzystać radny w razie podjęcia przez radę uchwały wbrew jego stanowisku wyrażonemu podczas głosowania. Radny musi wykazać dokonanie taką uchwałą naruszenia jego interesu prawnego lub uprawnienia, co w istocie sprowadza się do ograniczenia lub pozbawienia go jego własnych uprawnień chronionych prawem.

WSA przypomniał, iż zgodnie z treścią art. 23  ustawy o samorządzie gminnym , radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców gminy postulaty i przedstawia je organom gminy do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców. Radni mogą tworzyć kluby radnych, działające na zasadach określonych w statucie gminy. Radni, jako członkowie organu kolegialnego, mają też prawo do uczestnictwa w sesjach rady oraz udziału w głosowaniu. W ocenie Sądu żadne z powyższych uprawnień radnego związanych z wykonywaniem przez niego mandatu, nie zostało naruszone zaskarżoną uchwałą. Z treści zaskarżonej uchwały nie wynika, by rada miejska w jakikolwiek sposób ograniczyła skarżącemu jego uprawnienia jako radnego, w tym zwłaszcza kierowanie się dobrem wspólnoty oraz możliwość kontaktu z mieszkańcami.
 

WSA uznał, iż uchwała nie naruszyła żadnego interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego. Brak naruszenia interesu prawnego powoduje, iż skarżący nie ma wymaganej przez art. 101 ust. 1  ustawy o samorządzie gminnym  legitymacji procesowej do zaskarżenia uchwały – uznał WSA.

Na podstawie:
Postanowienie WSA w Krakowie z 29 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Kr 1786/12, nieprawomocne

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)