Potrzeby mieszkańców gmin często wychodzą poza ustawowy zakres działania jednostek samorządu terytorialnego. Zaspokajanie tych potrzeb należy zaliczyć do zadań o charakterze ponadgminnym, określanymi jako metropolitalne. Obecne rozwiązania prawno-organizacyjne nie przynoszą oczekiwanych efektów.
Ponadto o potrzebie wprowadzenia rozwiązań, które umożliwią realizację zadań metropolitalnych świadczą, między innymi fragmentaryczne próby regulacji w tym zakresie, czego przykładem są związki Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych, uregulowane w ustawie z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020 oraz obszary funkcjonalne, o których mowa w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Czytaj: Ustawa metropolitalna: tworzenie związków i granic obszarów metropolitalnych >>>
Ustawodawca mając na uwadze skuteczne i efektywne zaspokajanie potrzeb mieszkańców jednostek samorządu terytorialnego, stworzył nowe rozwiązanie prawno-organizacyjne. W dniu 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa o związkach metropolitalnych. Powodem jej uchwalenia była zdiagnozowana przez praktykę i doktrynę konieczność uzupełnienia obecnej struktury aparatu administracji publicznej.
| Ustawa o związkach metropolitalnych. Komentarz | |
 |
Tomasz Bąkowski (red. naukowy), Rafał Gajewski, Jakub Szlachetko, Karol Ważny
|
Celem ustawy o związkach metropolitalnych jest stworzenie możliwości powoływania związków metropolitalnych jako zrzeszeń jednostek samorządu terytorialnego położonych w strefie oddziaływania miasta będącego siedzibą wojewody lub sejmiku województwa. Utworzone podmioty mają być zdolne do skutecznego i efektywnego zaspokajania zbiorowych potrzeb mieszkańców.