Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie zamiaru rozpoczęcia likwidacji szkoły podstawowej poprzez wygaszanie. Skarżący wraz z czterema innymi osobami wniósł skargę na powyższą uchwałę. Jednak jako jedyny spośród skarżących nie poprzedził wniesienia skargi wezwaniem rady do usunięcia naruszenia prawa dokonanego kwestionowaną uchwałą. W odpowiedzi na skargę rada miasta wniosła o jej oddalenie.
WSA rozpatrując skargę przypomniał, iż w świetle art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym bezwarunkowym wymogiem wniesienia skargi na uchwałę rady gminy jest uprzednie wezwanie tego organu do usunięcia naruszenia prawa. Sąd uznał, iż w sprawie każda z osób skarżących tą samą uchwałę występuje w obronie swojego własnego interesu prawnego. W efekcie każda z tych osób musi poprzedzić wniesienie skargi do sądu wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Skoro chodzi o obronę indywidualnego interesu prawnego każdego ze skarżących nie można przyjąć, aby wezwanie do usunięcia naruszenia prawa dokonane przez jednego z nich, zastępowało tą czynność w stosunku do pozostałych.
WSA zwrócił uwagę, iż na pewne uproszczenie trybu wnoszenia skargi pozwala art. 101 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym ), zgodnie z którym skargę na uchwałę lub zarządzenie organu gminy można wnieść do sądu administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy, którzy na to wyrażą pisemną zgodę. Przepis ten nie miał jednak zastosowania w sprawie, bowiem żaden ze skarżących nie występował ze skargą reprezentując innych mieszkańców gminy (miasta). Każdy ze skarżących działał w imieniu własnym.
Na podstawie: Postanowienie WSA w Lublinie z 27 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/Lu 250/12, nieprawomocne
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Każdy ze skarżących występuje indywidualnym wezwaniem do usunięcia naruszenia
Skoro chodzi o obronę indywidualnego interesu prawnego każdego ze skarżących nie można przyjąć, aby wezwanie do usunięcia naruszenia prawa dokonane przez jednego z nich, zastępowało tą czynność w stosunku do pozostałych uznał WSA w Lublinie.