Rada miejska podjęła uchwałę dotyczącą uchwalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy. W uchwale ustalono, iż w przypadku wystąpienia populacji gryzoni, stwarzającej zagrożenie sanitarne, burmistrz określi, w uzgodnieniu z Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym, obszary podlegające obowiązkowej deratyzacji oraz poprzez zarządzenie, termin jej przeprowadzenia.


Na ten zapis uchwały wniósł skargę wojewoda. Organ argumentował, iż ustawodawca w art. 4 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 391) upoważnił wyłącznie radę gminy do wyznaczenia obszarów podlegających obowiązkowej deratyzacji i terminów jej przeprowadzania. Dlatego też derogowanie tego obowiązku w regulaminie na inny podmiot (burmistrza) rażąco narusza prawo.


WSA rozpatrując sprawę zgodził się ze stanowiskiem wojewody. Przypomniał, że zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 8 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, rada gminy ustala w drodze uchwały terminy przeprowadzania deratyzacji na terenie gminy. Zatem ustawodawca upoważnił wyłącznie radę gminy do wyznaczenia obszarów podlegających obowiązkowej deratyzacji i terminów jej przeprowadzania. Nie zezwolił natomiast na derogowanie tego obowiązku na inny podmiot, w tym również na organ stanowiący gminy. W związku z tym doszło do sprzecznej z prawem zmiany organów właściwych do określania terminów przeprowadzania obowiązkowej deratyzacji.

Ponadto z paragrafu regulaminu wynika, iż nieprzestrzeganie jego zapisów powoduje sankcje określone w art. 10 ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wykracza poza upoważnienie zawarte w art. 4 ust. 2 tej ustawy. Jedynie bowiem przepisy porządkowe wydawane na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.), mogą określać sankcje za ich nieprzestrzeganie. Uchwalony regulamin nie jest przepisem porządkowym, a zatem nawet pośrednie określenie sankcji, poprzez odwołanie się do przepisów ustawy jest pozbawione podstawy prawnej – uznał WSA.
 

Na podstawie:
Wyrok WSA w Olsztynie z II SA/Ol 285/13, prawomocny