Do WSA wpłynął wniosek o wymierzenie grzywny staroście i radzie powiatu za nieprzekazanie sądowi skargi na jego bezczynność w postaci usunięcia błędnych zapisów w ewidencji gruntów. Wnioskodawcy twierdzili, że żądanie usunięcia błędnych zapisów złożyli staroście, a wskutek jego niezałatwienia – złożyli następnie do inspektora nadzoru geodezyjnego i kartograficznego zażalenie na bezczynność starosty. Zażalenie nie zostało uwzględnione, dlatego skargę przesłali sądowi za pośrednictwem starosty oraz rady powiatu, jednak żaden z tych organów nie przesłał jej sądowi.


W odpowiedzi na wniosek przewodnicząca rady powiatu wskazała, że pismo mające stanowić skargę na bezczynność nie wpłynęło ani do starosty, ani do rady powiatu..

WSA rozpatrując skargę przypomniał, że zgodnie z treścią art. 54 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę do sądu wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. WSA podkreślił, iż skarżący w sprawie wnosili o ukaranie przewodniczącej rady grzywną za nieprzesłanie sądowi skargi na bezczynność nie rady powiatu, a innego organu – starosty. Do takiego stanu faktycznego nie może mieć zastosowania instytucja grzywny dyscyplinującej przewidziana w art. 55 § 1 p.p.s.a. Tę grzywnę może sąd wymierzyć jedynie organowi zobowiązanemu do przekazania sądowi skargi wraz z odpowiedzią na skargę dotyczącą działania lub bezczynności tego organu.

Zatem ukaranie grzywną organu w sprawie– przewodniczącej rady powiatu byłoby możliwe wówczas, gdyby to na działanie przewodniczącej lub jej bezczynność została złożona skarga. Taka sytuacja nie zachodziła, bowiem sami skarżący nie wskazywali, by składali skargę na działanie rady. Grzywnę można nałożyć wyłącznie na organ, do którego adresowana do sądu administracyjnego skarga na jego działanie lub bezczynność wpłynęła i który nie wykonał obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. Nie jest prawnie uzasadnione stosowanie instytucji art. 55 § 1 p.p.s.a. do innych sytuacji, w tym innych organów, a w szczególności tych, do których skarga wpłynęła, ale nie dotyczyła ich zakresu działania – podkreślił WSA w Białymstoku.

Na podstawie: Postanowienie WSA w Białymstoku z 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SO/Bk 23/11