Rozszerzenie stosowania obniżonej stawki podatku od nieruchomości dla budynków zajętych na udzielanie świadczeń zdrowotnych nie zagrozi gminom uzdrowiskowym.
Uchwalona przez sejm nowelizacja ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wprowadza preferencyjną stawką podatku od nieruchomości całe budynki zajęte na świadczenie usług zdrowotnych, w tym pomieszczenia gospodarcze, socjalne, administracyjne i bazy noclegowe m.in. w sanatoriach. Zdaniem gmin uzdrowiskowych rozwiązania te drastycznie obniżą ich dochody. Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską (nr 17709/ 2010) poinformowało, że ujednolicenie stawki stosowanej w placówkach służby zdrowia jest pożądane. Kierunek zmian jest też zgodny z ideą, jaka towarzyszyła wprowadzeniu odrębnej stawki w 2003 r., a mianowicie wsparcia działalności w dziedzinie ochrony zdrowia. Resort przypominał, że od 2003 r., kiedy wprowadzono preferencyjną stawkę dla nieruchomości zajętych na działalność w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych, wprowadzono jednocześnie specjalną stawkę opłaty miejscowej w miejscowościach uzdrowiskowych, która miała na celu zrekompensowanie utraconych przez gminy dochodów z tytułu obniżenia stawki podatku od nieruchomości. Górna granica stawki stanowiła dwukrotność stawki opłaty miejscowej w miejscowościach nie będących uzdrowiskiem. W 2005 r. opłata miejscowa w uzdrowiskach została zastąpiona opłatą uzdrowiskową, z której wpływy w 2009 r. w 32 gminach uzdrowiskowych wyniosły 39,3 mln zł. W tym samym roku wpływy z opłaty miejscowej, pobieranej w 241 gminach, wyniosły 23,5 mln zł. Ministerstwo wskazało, że gminy uzdrowiskowe w celu realizacji dodatkowych zadań związanych z zachowaniem funkcji leczniczych uzdrowiska otrzymują także dotację z budżetu państwa przeznaczoną na te cele. Oprócz tego gminy uzdrowiskowe korzystają ze środków, które przewidziane są na realizację zadań własnych gminy.
Opracowanie: Anna Dudrewicz
Źródło: Gazeta Prawna, 13 października 2010 r.