Opłata skarbowa pobrana w związku z wydaniem zaświadczenia VAT-25 nie stanowi obciążenia podatkowego w rozumieniu art. 90 TWE. Gmina nie musi jej zwracać podatnikom, którzy uiścili ją od zaświadczeń niezbędnych do dopuszczenia samochodów sprowadzonych do Polski z zagranicy do ruchu.
NSA wyraził pogląd, że pobrana opłata skarbowa jest rodzajem daniny publicznoprawnej związanej ze świadczeniem odpłatnym ze strony państwa (organu administracji publicznej). Uiszczając ją, ponoszący opłatę może oczekiwać konkretnego wymiernego świadczenia ekwiwalentnego, odpowiadającego co do wartości wysokości opłaty. W ocenie NSA opłata skarbowa pobrana w związku z wydaniem zaświadczenia VAT-25 nie stanowi obciążenia podatkowego w rozumieniu art. 90 TWE. Przepis zakazał nakładać bezpośrednio lub pośrednio na towary pochodzące z innych państw członkowskich Unii Europejskiej jakiekolwiek podatki wewnętrzne wyższe od tych, które nakładane są na podobne towary krajowe. Skoro jednak opłata skarbowa jest ponoszona z racji dokonania konkretnej czynności administracyjnej, a nie podatkiem, to nie sposób mówić o naruszeniu art. 90 TWE. Ponadto wysokość opłaty nie jest związana z wartością towaru i nie oddziałuje na ostateczną cenę towaru, tak aby można było postawić skuteczny zarzut dyskryminacji danego produktu (eliminowania konkurencji z produktami rodzimymi). Od obciążeń typu podatkowego (w rozumieniu art. 90 TWE) trzeba, w ocenie NSA, odróżnić obciążenia stanowiące pochodną wykonywania rozmaitych zadań w dziedzinie reglamentacji administracyjnej, wymagających ponoszenia ich kosztów przez podmioty zainteresowane, w tym osoby występujące o wydanie określonego zaświadczenia. Wyrok NSA z 22 czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 674/10, niepublikowany.
Opracowanie: Anna Dudrewicz.
Źródło: Gazeta Prawna, 9 sierpnia 2010 r.