Rada miasta w głosowaniu tajnym wybrała wiceprzewodniczących tej rady. Jeden z radnych złożył do WSA skargę na uchwałę. Swój interes prawny wywodził z treści art. 25a ustawy o samorządzie gminnym , który stanowi, że radny nie może brać udziału w głosowaniu w radzie, ani w komisji, jeżeli dotyczy ono jego interesu prawnego. Uzasadniając skargę skarżący wskazał, że kandydował w wyborach na wiceprzewodniczącego rady miasta, wraz z innym radnymi. W ocenie skarżącego kandydowanie na stanowisko wiceprzewodniczącego rady miasta zrodziło po stronie w/w radnych istnienie interesu prawnego, który powodował obowiązek wyłączenia ich od udziału w tym głosowaniu, co wynika z treści art. 25a  ustawy o samorządzie gminnym . Niewyłączenie się zaś radnych z opisanych głosowań skutkowało wadliwością podjętej uchwały.

W odpowiedzi na skargę rada miasta wyjaśniła, że skargę na uchwałę organu gminy może wnieść tylko osoba, która ma interes prawny (indywidualny i osobisty) lub uprawnienie. Przy czym, jak podkreślił organ, interes prawny powinien wynikać z przepisów prawa materialnego, bo tylko te są źródłem uprawnień i obowiązków. Natomiast w sprawie mamy do czynienia wyłącznie z przepisami proceduralnymi, a nie materialnymi, co wyklucza przypisanie skarżącym interesu prawnego. Dodatkowo organ zasygnalizował, że skarga powszechna przewidziana w art. 101  ustawy o samorządzie gminnym  nie jest środkiem bezpośredniego nadzoru na działalnością gminną, a służy włącznie do ochrony innych podmiotów (zewnętrznych) przed skutkami wykorzystania przez gminę jej samodzielności. Zatem uchwały rady dotyczące wyborów wewnętrznych w obrębie gminy, nie są objęte skargą powszechną, albowiem nie są kierowane do podmiotów pozostających poza strukturą organizacyjną gminy.


WSA rozpatrując skargę podkreślił, iż pojęcie interesu prawnego należy ujmować w kategoriach obiektywnych. Interes prawny to interes wynikający z przepisów ustrojowych, przepisów prawa materialnego i przepisów prawa procesowego, każdy bowiem z tych przepisów może kształtować uprawnienia i obowiązki jednostki. Nie można zatem, jak interpretuje to rada miasta, zawęzić interesu prawnego jednostki wyłącznie do przepisów prawa materialnego, gdyż interes prawny może również wynikać z przepisów prawa ustrojowego, takich jak przepisy ustawy o samorządzie gminnym. W ocenie WSA skarżący miał interes prawny do zaskarżenia uchwały rady miasta. WSA zgodził się z twierdzeniem, iż głosowanie w sprawie wyboru przewodniczącego rady gminy dotyczy również interesu prawnego (w tym o charakterze majątkowym) kandydata na to stanowisko, a wzięcie przez radnego udziału w głosowaniu rady związanym przedmiotowo z jego mandatem narusza art. 25a  ustawy o samorządzie gminnym .

WSA podkreślił jednak, że nie zawsze udział w głosowaniu radnego podlegającego wyłączeniu z mocy art. 25a  ustawy o samorządzie gminnym  będzie stanowił istotne naruszenie prawa. Kwestię tą należy, bowiem oceniać w kontekście wyniku głosowania. Jeżeli, bowiem wynik głosowania świadczy o tym, że udział w głosowaniu radnego, który powinien był wyłączyć się z głosowania nie miał wpływu na wybór przewodniczącego rady (w sprawie wiceprzewodniczących), należałoby to traktować jako nieistotne naruszenie prawa w rozumieniu art. 91 ust. 4  ustawy o samorządzie gminnym . Naruszenie byłoby zaś istotne, gdyby uczestnictwo radnego w głosowaniu, wbrew zakazowi z art. 25a  ustawy o samorządzie gminnym , przesądziło o wyborze przewodniczącego (wiceprzewodniczącego). W takiej sytuacji uchwała rady stwierdzająca wynik głosowania byłaby sprzeczna z prawem i w konsekwencji nieważna – podkreślił WSA w Białymstoku.


Na podstawie: Wyrok WSA w Białymstoku z 22 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Bk 167/11, prawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)