Możliwości wpływania na wysokość taryfy za wodę i ścieki są przez radę gminy ograniczone. Ma ona jednak realny wpływ na kształtowanie taryf poprzez uchwalanie planów inwestycyjnych przedsiębiorstwa i odmowę zatwierdzenia taryf.

Zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 123, poz. 858 ze zm.), kalkulując niezbędne przychody przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, stanowiące podstawę do uchwalania taryf, uwzględnia się poniesione wcześniej koszty eksploatacji i utrzymania, planowane koszty opłat, podatków, utrzymania nowych urządzeń oraz przewidywane koszty związane ze zrealizowanymi już bądź przygotowywanymi inwestycjami. Jednym z narzędzi regulacji kosztów wynikających z inwestycji prowadzonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest opracowywany przez to przedsiębiorstwo – sprawdzany przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), a następnie zatwierdzany przez radę gminy – wieloletni plan modernizacji i rozwoju urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych. Rada gminy, zatwierdzając wieloletnie plany modernizacji i rozwoju, ustala w konsekwencji wydatki na inwestycje, a tym samym w sposób pośredni planuje poziom wzrostu kosztów odinwestycyjnych w przyszłości. Cele ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oparte były na stworzeniu systemu ustalania taryf w oparciu o zasady ekonomiczne, zgodnie z brzmieniem art. 9 dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnego działania w dziedzinie polityki wodnej, wprowadzającej obowiązek stosowania taryf opłat za usługi wodociągowo-kanalizacyjne w wysokości umożliwiającej pełne pokrycie kosztów związanych z dostarczaniem wody, odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków, w tym kosztów ekologicznych i materiałowych, uwzględniając analizę ekonomiczną oraz zasadę zanieczyszczający płaci. Odstąpienie od tych zasad przekreślałoby podstawowe założenia ustawy i byłoby sprzeczne z prawem europejskim (na podstawie odpowiedzi z 31 maja 2010 r. Ministerstwa Infrastruktury na zapytanie poselskie znak SPS-024-6924/10).

Opracowanie: Anna Dudrewicz
Źródło: Gazeta Prawna, 23 sierpnia 2010 r.