Burmistrz ustalił wymiar podatku od nieruchomości za budynki i grunty. Do obliczenia wysokości podatku zastosował stawki jak za budynki i grunty związane z działalnością gospodarczą. Podstawę wymiaru podatku stanowiły dane zawarte w "Informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych" złożonej przez podatnika, zgodnie z art. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych .


W odwołaniu od decyzji podatnik wskazał, że okresie objętym opodatkowaniem nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Ponadto w budynku tym wyłączony jest prąd i woda. Powołując się na przepis art. 1a ust. 1 pkt 3  ustawy o podatkach i opłatach lokalnych  podatnik uznał, że lokal nie jest związany z działalnością gospodarczą ze względów technicznych, ponieważ niemożliwe jest prowadzenie w nim działalności gospodarczej.
 

Organ odwoławczy uznał za chybiony zarzut podatnika co do względów technicznych mających wykluczać związek przedmiotowego budynku z działalnością gospodarczą. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawiera wprawdzie definicji pojęcia "względy techniczne", ale treść tego pojęcia ukształtowała się w wyniku wieloletniego orzecznictwa sądowoadministracyjnego i praktyce prawa podatkowego. W związku z tymi poglądami, pojęcie "grunt, budynek, budowla nie jest i nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych" oznacza obiektywne przeszkody sprawiające, że przedmiot opodatkowania nie jest i trwale nie może być wykorzystywany w działalności gospodarczej. Wskazany charakter przeszkody sprawia, że nie może ona być determinowana wolą (działaniem lub zaniechaniem) podatnika, lecz okolicznościami zewnętrznymi i fizykalnymi, odnoszącymi się do substancji przedmiotu opodatkowania. Chodzi tu zarówno o takie wady fizyczne budynku, które uniemożliwiają w sposób stały korzystanie z niego, jak również o inne faktycznie występujące przeszkody. Zatem tylko budynek nienadający się do jakiejkolwiek działalności, zagrażający zdrowiu lub życiu ludzi nie będzie związany z działalnością gospodarczą ze względów technicznych.

Zdaniem organu, lokal użytkowy posiadany przez podatnika takich cech nie posiada. Stan techniczny lokalu nie zagraża niczyjemu zdrowiu ani życiu, przeciwnie, w budynku, w którym mieści się lokal, mieszkają ludzie. Brak w lokalu prądu i wody nie stanowi ww. względów technicznych. Nie ma też znaczenia, czy lokal nadaje się do wykonywanego aktualnie przez podatnika rodzaju działalności gospodarczej. Jako przedsiębiorca może on w każdym czasie rozpocząć dowolny rodzaj działalności, zmieniać te rodzaje, itd., zgodnie z zasadą swobody działalności gospodarczej. Wszelkie posiadane przez niego budynki użytkowe są potencjalnie związane z mocy prawa z działalnością gospodarczą.

WSA rozpatrując sprawę zgodził się ze stanowiskiem, iż okoliczności dotyczące stanu technicznego lokalu opisane przez podatnika (wyłączenie prądu i wody, przygotowywanie lokalu do sprzedaży), nie mogą być uznane za "względy techniczne uniemożliwiające wykorzystywanie lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej" – o których mowa w art. 1a ust. 1 pkt 3  ustawy o podatkach i opłatach lokalnych . Sąd podkreślił, iż przejściowe niewykorzystywanie przez podatnika nieruchomości do wykonywania działalności gospodarczej (np. na wskutek złego stanu technicznego budynku, braku mediów), nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od nieruchomości, nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą.

Na podstawie: Wyrok WSA w Szczecinie z 15 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 530/12, nieprawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.)