Prezydent cofnął przedsiębiorcy licencję na wykonywanie transportu drogowego taksówką.


W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono na podstawie informacji z Krajowego Rejestru Karnego, że przedsiębiorca został skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę grzywny za przestępstwo z art. 288 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.), to jest za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu. Zatem organy administracji uznały, że przedsiębiorca nie spełnia koniecznej dla posiadania licencji przesłanki dobrej reputacji, bowiem przestępstwo, za które został prawomocnie skazany należy do przestępstw wymienionych w art. 5 ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. Nr 124, poz. 874, ze zm.).

Ustalenie doprowadziło do cofnięcia przedsiębiorcy licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką.

Na zmianę stanowiska organów administracji nie wpłynęły podnoszone przez stronę argumenty, że obowiązkiem organów było ustalenie, czy treści zawarte w karcie karnej z Krajowego Rejestru Karnego odpowiadają prawdzie.

Zdaniem NSA SKO wywiązało się z obowiązku prawidłowego zebrania i oceny materiału dowodowego w sprawie. Zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym, informacja o osobie, o której mowa w art. 20 ust. 1, stanowi zaświadczenie w rozumieniu przepisów działu VII Kodeksu postępowania administracyjnego. NSA podkreślił, iż organy administracji są związane tym, co urzędowo stwierdzono w informacji z Krajowego Rejestru Karnego. Przyjmuje ona postać dokumentu urzędowego, potwierdzającego określone fakty lub stan prawny.

Szczególna moc dokumentu urzędowego polega na przerzuceniu ciężaru dowodowego i ma na celu uproszczenie postępowania dowodowego. Nie ma bowiem potrzeby przeprowadzania innych dowodów co do faktów wymienionych w dokumencie. Wobec tego organ odwoławczy zasadnie przyjął, że brak jest jakichkolwiek podstaw do prowadzenia w sprawie postępowania wyjaśniającego w zakresie prawdziwości informacji zawartej w rejestrze karnym. Za udowodnione należy przyjąć to, co wynika wprost z dokumentu.

Zasadnie Sąd uznał, że skarżący przedsiębiorca nie spełniał wymogu dobrej reputacji, o której mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 124, poz. 874), gdyż został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne przeciwko mieniu. Stosownie zaś do treści art. 15 ust. 1 pkt 2 lit. a) tej ustawy, organ administracji publicznej jest zobligowany do cofnięcia licencji, jeżeli jej posiadacz nie spełnia wymagań uprawniających do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego. Brak wymogu dobrej reputacji jest dostatecznym powodem do tego, aby uznać, że posiadacz licencji nie spełnia wymogów uprawniających do wykonywania działalności w zakresie transportu drogowego. Cofniecie licencji osobie prowadzącej działalność w postaci wykonywania transportu drogowego taksówką, stosownie do zasad określonych w ustawie o transporcie drogowym, nie może stanowić naruszenia zasad określonych w art. 2 i art. 22 Konstytucji RP .

Na podstawie:
Wyrok NSA z 28 września 2012 r., sygn. akt II GSK 1548/11, prawomocny

Przydatne materiały:
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z. Nr 78, poz. 483 ze zm.)