Zagadnienie powyższe wydaje się tylko pośrednio dotyczyć jednostek samorządu terytorialnego, ponieważ chodzi o uprawnienie użytkowników wieczystych. Jednak rozstrzygnięcie kwestii zasadności opłat rocznych ma też istotne znaczenie dla budżetów jednostek, które są właścicielami gruntów objętych takim prawem. Zgodnie z art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r., Nr 102, poz 651 ze zm.; dalej: u.g.n.) złożenie wniosku do s.k.o. powoduje, że użytkownik wieczysty do czasu rozstrzygnięcia ponosi opłaty roczne w dotychczasowej wysokości. Oczywiście w sytuacji, gdy wniosek zostanie oddalony jest zobowiązany do zapłaty różnicy, jednak w praktyce dużych miast jest to nawet kilka lat (w sprawie, której dotyczy uchwała, s.k.o. nie rozpoznało wniosku przez prawie 5 lat).

W uchwale NSA orzekł, że w sprawie z wniosku o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości dopuszczalne jest wniesienie do sądu administracyjnego skargi na bezczynność (lub przewlekłe prowadzenie postępowania) s.k.o. Skarga taka musi być poprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.

Konieczność podjęcia uchwały przez NSA wynikała z rozbieżności w dotychczasowym orzecznictwie sadów administracyjnych. Użytkowanie wieczyste jest bowiem rodzajem umowy, a ustalanie opłat z tego tytułu odbywa się poprzez oświadczenia woli, a nie decyzje administracyjne. 

Przewidziany w u.g.n. tryb oceny zasadności wypowiedzenia stawki opłaty rocznej jest dwuetapowy. W pierwszej kolejności użytkownik wieczysty, który kwestionuje zasadność podwyżki musi złożyć wniosek do s.k.o. 

Pełna treść artykułu dostępna jest w serwisie ABC Budownictwo>>>