Z dniem 1 stycznia 2016 r. wejdzie w życie ustawa z dnia 11 września 2015 r. o osobach starszych (Dz.U. poz. 1705), określająca zakres monitorowania i przedstawiania informacji o sytuacji osób starszych, jak również podmioty uczestniczące w realizacji tego zadania oraz źródła jego finansowania.

Zgodnie z ustawą monitorowanie sytuacji osób starszych jest prowadzone przez organy administracji publicznej, państwowe jednostki organizacyjne oraz inne organizacje zaangażowane w kształtowanie sytuacji osób starszych.

Zakresem monitorowania objęte zostały następujące kwestie: 1) sytuacja demograficzna, 2) sytuacja dochodowa, 3) warunki mieszkaniowe, 4) aktywność zawodowa, 5) sytuacja rodzinna i struktura gospodarstw domowych, 6) sytuacja osób niepełnosprawnych, 7) aktywność społeczna i obywatelska, 8) aktywność edukacyjna i kulturalna, 9) aktywność sportowa i rekreacyjna, 10) stan zdrowia, 11) dostępność i poziom usług socjalnych, 12) równe traktowanie i przeciwdziałanie dyskryminacji ze względu na wiek oraz 13) realizacja polityki senioralnej.

Ustawa zobowiązuje Radę Ministrów nie tylko do systematycznego monitorowania sytuacji osób starszych w Polsce, lecz także do przedstawiania informacji w tym zakresie Sejmowi i Senatowi. Za jej przygotowanie odpowiedzialny będzie minister właściwy ds. zabezpieczenia społecznego.

Ponadto informacja podawana będzie do wiadomości publicznej. Ustawa nakłada także na organy administracji publicznej, państwowe jednostki organizacyjne oraz inne organizacje zaangażowane w kształtowanie sytuacji osób starszych obowiązek współpracy w przygotowaniu informacji Rady Ministrów o sytuacji osób starszych, w tym bezpłatnego udostępniania informacji, dokumentów i danych, którymi dysponują. Zadania wynikające z nowej ustawy będę finansowane z budżetu państwa, natomiast ich koordynację powierzono Prezesowi Rady Ministrów.