Chodzi o prawomocny wyrok sądu rejonowego w R. z października 2020 r. w sprawie z powództwa miasta przeciw kilku osobom o zapłatę. RPO przypomina, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 20 listopada 2002 r., przyznanie w wyroku orzekającym eksmisję prawa do lokalu socjalnego nie oznacza zwolnienia osoby eksmitowanej z obowiązku uiszczania odszkodowania za zajmowanie lokalu bez opłat do czasu uzyskania lokalu socjalnego. Po zapłacie odszkodowania właścicielowi przez gminę, uzyskuje ona roszczenie wobec osób uprawnionych do lokalu socjalnego, a nie płacących za lokal zajmowany.

 

 

I w takiej właśnie sprawie gmina wystąpiła o zasądzenie od czworga pozwanych kilkudziesięciu tysięcy zł zaległości. W 2010 r. Sąd Rejonowy w R. przyznał od gminy na rzecz właściciela lokalu odszkodowanie za niedostarczenie pozwanym lokalu socjalnego. Nie chcąc mnożyć procesów i kosztów, gmina zapłaciła właścicielowi. Potem zaś dochodziła od lokatorów należności za kwoty uiszczone właścicielowi tytułem odszkodowania. Pozwani byli wzywani przez nią do dobrowolnej zapłaty, ale bez odpowiedzi. 

Czytaj też: Charakter prawny odpowiedzialności zapisobierców windykacyjnych za długi spadkowe >>>

 

Zobowiązania. Część ogólna
Zobowiązania. Część ogólna

Adam Brzozowski, Jacek Jastrzębski

Sprawdź  

Cena promocyjna: 62.1 zł

|

Cena regularna: 69 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: zł


Wyrok i postępowanie egzekucyjne

Wyrokiem z 9 października 2020 r. Sąd Rejonowy w R. zasądził m.in. od jednej z pozwanych kilkadziesiąt tys. zł. Komornik sądowy zawiadomił ją o wszczęciu postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela – miasta R. Pozwana twierdziła, że o wyroku dowiedziała się dopiero w marcu 2021 r., w trakcie wglądu w akta sądowe. Sąd oddalił jej wniosek o przywrócenie terminu. Wtedy kobieta zwróciła się o pomoc do RPO. Wskazała, że jako dziecko mieszkała wraz z matką w tym mieszkaniu po wyroku eksmisji. Sąd zasądził także od niej odszkodowanie za zajmowanie tego mieszkania od momentu eksmisji do momentu uzyskania lokalu socjalnego. W okresie  objętym żądaniem pozwu (2007-2010) była ona jednak niepełnoletnia. 

Czytaj też: Ustalenie spadkobierców kredytobiorcy >>>

Obciążono ją zatem długiem, za który - jako dziecko - w świetle prawa nie powinna w  ponosić odpowiedzialności. RPO Marcin Wiącek zaskarżył wyrok wobec tyko tej pozwanej – w zakresie uwzględniającym żądanie pozwu wobec niej i obowiązku zwrotu kosztów postępowania.

Czytaj także: Dziecko ma odziedziczyć długi? Będzie łatwiej odrzucić spadek>>

Nakazowi zapłaty wobec pozwanej Rzecznik zarzucił:

  1. naruszenie zasad oraz wolności i praw człowieka i obywatela określonych w Konstytucji, a to konstytucyjnej zasady zaufania do państwa oraz zasady bezpieczeństwa prawnego, wywodzonych z art. 2 Konstytucji RP, oraz chronionego w art. 72 ust. 1 Konstytucji RP dobra dziecka z uwagi na wydanie zaskarżonego wyroku wobec pozwanej  jako jednej z pozwanych solidarnie, który w sposób nieuzasadniony i niesprawiedliwy nakłada na pozwaną obowiązek zapłaty należności z tytułu wypłaconego właścicielowi lokalu przez gminę odszkodowania za zajmowanie bez tytułu prawnego lokalu mieszkalnego -  mimo iż w okresie do 11 listopada 2011 r. była osobą małoletnią i nie mogła ponosić odpowiedzialności za tego rodzaju należności wynikające z zamieszkiwania wraz z matką i innymi pozwanymi w tym lokalu;
  2. naruszenie chronionego w art. 64 ust. 1 Konstytucji RP prawa do ochrony własności i praw majątkowych pozwanej - z uwagi na wydanie zaskarżonego wyroku, który w sposób nieuzasadniony i niesprawiedliwy nakłada na pozwaną obowiązek solidarnej zapłaty na rzecz gminy należności z tytułu wypłaconego odszkodowania za zajmowanie bez tytułu prawnego lokalu mieszkalnego -  mimo że do 11 listopada 2011 r. pozwana była osobą małoletnią i nie mogła ponosić odpowiedzialności - co prowadzi do naruszenia praw majątkowych pozwanej..

Pozwana była wtedy niepełnoletnia

RPO nakazowi zapłaty zarzuca też oczywistą sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego materiału dowodowego, do którego doszło wskutek naruszenia art. 233 par. 1 k.p.c. poprzez bezpodstawne i błędne ustalenie, że pozwana w okresie objętym pozwem (od 1 lipca 2008 r. do 27 grudnia 2010 r.) była osobą pełnoletnią, a przez to odpowiedzialną solidarnie za zapłatę w tym okresie dochodzonej pozwem należności, a także rażące naruszenie prawa materialnego, tj.: art. 441 par. 3 k.c. w zw. z art. 18 ust. 1 i 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2008 r. do dnia 27 grudnia 2010 r., poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe przyjęcie, że pozwana odpowiada solidarnie wraz z pozostałymi pozwanymi za zapłatę należności z tytułu odszkodowania za zajmowanie bez tytułu prawnego lokalu mieszkalnego - mimo że w okresie objętym żądaniem pozwu była osobą małoletnią i nie mogła ponosić odpowiedzialności za tego rodzaju należności.

Czytaj też: Ciężar dowodu a ustalenia faktyczne sądu >>>

Rzecznik wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie pozwanej i oddalenie powództwa wobec niej lub ewentualnie o zwrot sprawy Sądowi Rejonowemu.

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.