Pełnomocnik Piotra W. złożył w Izbie Odpowiedzialności Zawodowej wniosek o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej Anny B., sędziego Sądu Rejonowego Warszawa-Praga Północ, za to, że na sali sądowej znieważała i pomawiała Piotra W.
Znieważenie i krzyki sędziego
Naruszające godność Piotra W. były następujące słowa:
- jest „oskarżonym” wielokrotnie to powtarzając, pomimo zwracania uwagi sędziemu, że nie dopuścił się żadnego przestępstwa i jest w tej sprawie „obwinionym", a nie „oskarżonym",
- na sali sądowej, krzyczała, obrażała, znieważała i poniżała Piotra W., że popełniał różne czyny przestępcze, pomimo że sprawa dotyczyła krzyków w nieokreślonym miejscu i czasie,
- namawiała świadków w tej sprawie, aby wymyślali jakieś niegodne i przestępcze zachowania Piotra W.,
- pomawiała go i namawiała sędziów z sądu, gdzie była prezesem sądu, aby traktowali Piotra W. w sposób obraźliwy, pozbawiający jego praw obywatelskich i obrony jego godności osobistej
A zatem wnioskodawca uznał, że sędzia powinna odpowiadać karnie za przestępstwa określone w art. 212 par. 1 k.k. i art. 216 par. 1 k.k.
Subiektywne odczucie nie decyduje
Sąd Najwyższy w Izbie Odpowiedzialności Zawodowej, w I instancji, podjął 3 kwietnia 2023 r. uchwałę niezezwalającą na uchylenie immunitetu sędziemu Annie B.
Jak uzasadniał sędzia Marek Motuk o zniesławiającym charakterze wiadomości przekazywanych przez sprawcę nie decyduje subiektywne poczucie pokrzywdzonego, lecz wyłącznie ocena obiektywna, tj. stwierdzenie, czy w odczuciu społecznym jest to zniesławienie. Nie wyczerpuje znamion zniesławienia zachowanie polegające na wyrażaniu opinii w ramach wykonywania uprawnień i obowiązków, z wyjątkiem sytuacji, gdy są one świadomie nieprawdziwe, a formułujący je działa w zamiarze ugodzenia w dobre imię lub poderwania zaufania do osoby opiniowanej.
Sędzia Motuk wskazał, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego-Sądu Dyscyplinarnego podkreśla się, że sformułowanie „dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa” jest niedookreślone, zatem ocena, czy spełniona została opisana nim przesłanka, zawsze zależy od konkretnych okoliczności sprawy.
Sędzia Motuk zauważył, że z aktu oskarżenia wynika, iż sędzia Anna B. „namawiała sędziego X i Y. do traktowania Piotra W. jak śmiecia niemającego żadnego prawa, co wynika z traktowania wnioskodawcy przez tych sędziów na rozprawach. Również wyśmiewając się z Piotra W., krzycząc na niego, poniżając go na sali sądowej”. Opisane w zarzucie zachowanie nie zostało objęte zarzutem opisanym przez pełnomocnika we wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej.
- Występujące rażące sprzeczności w opisach czynów sformułowanych we wniosku i w akcie oskarżenia od strony formalnej stoją na przeszkodzie uwzględnieniu wniosku pełnomocnika, albowiem w takiej sytuacji sąd dyscyplinarny wyraziłby zgodę na pociągnięcie sędzi do odpowiedzialności karnej za zachowania, które nie zostały jej zarzucone – orzekł sędzia Motuk.
Czytaj w LEX: Dekryminalizacja zniesławienia. Analiza krytyczna > >
Zażalenie obrońcy – oddalone
Na uchwałę podjętą 3 kwietnia 2023 r. zażalenie złożył pełnomocnik wnioskodawcy Piotra W., który zarzucił sądowi naruszenie art. 2 i art. 7 k.p.k. poprzez nieuwzględnienie wszystkich przedstawianych dowodów. A ponadto niezezwolenie na odpowiedzialność karną sędziego w sytuacji popełnienia przestępstwa znieważenia.
Sąd Najwyższy w drugim wydziale Izby odpowiedzialności Zawodowej, jako sąd II instancji, uznał zarzuty pełnomocnika za niezasadne i utrzymał w mocy uchwałę z 2023 r.
W uzasadnieniu orzeczenia sędzia sprawozdawca Maria Szczepaniec podkreśliła, że według art. 80 ust. 2c ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego, jeżeli zachodzi dostateczne prawdopodobieństwo popełnienia przez niego przestępstwa. W tej sprawie treść prywatnego aktu oskarżenia, jak i wniosku o zezwolenie na pociągniecie sędziego do odpowiedzialności karnej, nie uprawdopodobniają popełnienia przez sędzię Annę B. przestępstw z art. 212 par. 1 k.k. i art. 216 par. 1 k.k.
Uchwała jest prawomocne i nie podlega zaskarżeniu.
Uchwała Izby Odpowiedzialności Zawodowej z 27 marca 2025 r., sygnatura akt II ZIZ 16/23
Sprawdź w LEX: Sygnaliści zewnętrzni a odpowiedzialność za zniesławienie > >
Cena promocyjna: 75.65 zł
|Cena regularna: 89 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 89 zł
