Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów wydała decyzję, którą utrzymała w mocy decyzję o odmowie przedstawienia skarżącego (posiadającego tytuł doktora habilitowanego) do tytułu naukowego profesora w dziedzinie nauk medycznych.

Jak wynika z uzasadnienia decyzji, skarżący jest autorem licznych prac, ale ich tematyka jest „rozproszona”. Zaznaczono m.in., iż liczba cytowań prac skarżącego jest niska. Podkreślono również, że skarżący w publikacjach naukowych nie występuje jako pierwszy autor. Zdaniem Centralnej Komisji, nie można więc uznać, że po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego skarżący powiększył swój dorobek naukowy. Z tego względu, przyjęto, że skarżący nie spełnia ustawowych i zwyczajowych wymogów koniecznych do uzyskania tytułu naukowego profesora.

Skarga do WSA

Z decyzją tą nie zgodził się skarżący. Autor skargi do WSA domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji. Centralna Komisja w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie.

Rozstrzygnięcie WSA

WSA w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję, uznając wniesioną skargę za zasadną.

Przedmiot badania

Sąd administracyjny, badając legalność decyzji Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, nie może wkraczać w merytoryczną ocenę dorobku naukowego i rozprawy naukowej osoby ubiegającej się o nadanie mu stopnia naukowego. Sąd administracyjny jest natomiast uprawniony do oceny czy wydana decyzja Centralnej Komisji została oparta na podstawie przepisów prawa. Należy więc ocenić czy przy wydawaniu decyzji organ oparł się na przepisach ustawy z 14.03.2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. z 2017 r. poz. 1789). Decyzja powinna uwzględniać również przepisy wykonawcze do tej ustawy, jak i postanowienia Statutu Centralnej Komisji.


 Prawo o szkolnictwie wyższym. Komentarz>>

Specyfika postępowania

W myśl art. 29 powołanej wyżej ustawy, w postępowaniach dotyczących m. in. nadania stopnia doktora i doktora habilitowanego albo tytułu profesora, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Do zaskarżania decyzji wydanych w tych postępowaniach stosuje się zaś przepisy o zaskarżaniu decyzji administracyjnych do sądu administracyjnego. WSA podkreślił jednak, że postępowanie w sprawach o nadanie stopnia lub tytułu naukowego ma charakter szczególny. Wynika to ze specyfiki tego rodzaju postępowań. Cechuje je bowiem znaczna odrębność w stosunku do „typowych” postępowań administracyjnych.

Tajne głosowanie

Zgodnie z art. 107 § 3 k.p.a. uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. WSA zwrócił uwagę, że Centralna Komisja podejmuje decyzję w głosowaniu tajnym. Nie można więc od niej wymagać aby uzasadnienie decyzji wypełniało w pełni wymogi powołanego wyżej przepisu. Nie oznacza to jednak, że stanowisko Centralnej Komisji wyrażone w uzasadnieniu decyzji może nosić cechy dowolności.

Mankamenty decyzji

WSA uznał, iż decyzja podlegała uchyleniu z uwagi na jej lakoniczność i ogólnikowość. Zawarte w niej stwierdzenia nie pozwalały ocenić czy decyzja odpowiadała prawu. WSA podkreślił, iż nie jest rolą sądu domniemywanie stanowiska zajętego przez organ administracyjny. Zapatrywanie organu powinno być bowiem wyjaśnione w sposób czytelny i zrozumiały. Nadto w decyzji nie wskazano również, na podstawie jakich przepisów została ona podjęta. Stąd decyzję uchylono.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8.11.2017 r., sygn. akt II SA/Wa 162/17, LEX nr 2436153.