Przedmiotem skargi konstytucyjnej był przepis stanowiący, iż skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje jedynie wtedy, gdy niezgodność ta jest oczywista, rażąca i przybiera postać kwalifikowaną (art. 424 (1) § 1 kpc). Skarżąca zarzuciła, że takie rozumienie kwestionowanego przepisu, nadane mu przez jednolitą i utrwaloną praktykę Sądu Najwyższego, narusza art. 77 ust. 1 konstytucji, gdyż ogranicza możliwość dochodzenia odszkodowania za szkodę wyrządzoną niezgodnym z prawem działaniem władzy publicznej.
TK nie podzielił zarzutów skarżącej. Odwołując się do wcześniejszych swych orzeczeń oraz stanowiska doktryny wskazał, że rozwiązania prawne służące realizacji konstytucyjnego prawa do wynagrodzenia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie władzy publicznej, w sytuacji gdy działaniem tym jest wydanie prawomocnego orzeczenia sądowego, powinny uwzględniać takie wartości konstytucyjne, jak: ochrona zaufania jednostki do państwa i prawa, pewność prawa i bezpieczeństwo prawne, zasada stabilności prawomocnych orzeczeń sądowych, będąca ważnym elementem prawa do sądu, oraz zasada swobody decyzyjnej przysługującej sądom przy rozpoznawaniu spraw i orzekaniu, która jest istotnym elementem sędziowskiej niezawisłości. Konieczne jest więc różnicowania pojęć "niezgodności z prawem" i "niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądowego" i - w konsekwencji - obostrzenie warunków odpowiedzialności państwa za szkody wyrządzone działaniem jurysdykcyjnym.
TK nie podzielił także zawartego w skardze zarzutu o braku podstaw różnicowania przesłanki "niezgodności z prawem prawomocnego wyroku" w przypadku skargi kasacyjnej i skargi na niezgodne z prawem orzeczenie. Trybunał - odwołując się do wyroku z 12 lipca 2011 r. (SK 49/08). Przypomniał, że choć oba środki prawne służą od prawomocnego orzeczenia, to inny jest ich charakter, cele i skutki ich uwzględnienia. O ile skarga kasacyjna, wykazując silny związek funkcjonalny z wcześniej toczącym się postępowaniem, stanowi jego kolejny etap, naturalną kontynuację i zmierza do korekty wyroku przez jego zmianę bądź uchylenie, o tyle skarga na niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia sytuuje się pomiędzy zakończonym prawomocnie a nowym postępowaniem, które ewentualnie toczyć się będzie między jedną ze stron pierwotnego postępowania a Skarbem Państwa w sprawie o odszkodowanie. Ostatecznym celem skargi na niezgodne z prawem prawomocne orzeczenie jest naprawienie szkody wyrządzonej przez jego wydanie, nie zaś szkody będącej podstawą pierwotnie wytoczonego powództwa. Zdaniem TK, uznanie wyroku za niezgodny z prawem, jako ocena wykonywania przez państwo jednej z jego podstawowych funkcji, a mianowicie - wymiaru sprawiedliwości, musi opierać się na innych przesłankach aniżeli orzeczenie kasatoryjne, które zmierza do skorygowania rozstrzygnięcia sporu w indywidualnej sprawie.
Sygnatura akt SK 4/11
Źródło: TK