Strasburg: znaczący uszczerbek musi dotyczyć istoty skargi do Trybunału

Skarga do Trybunału Praw Człowieka jest dopuszczalna jedynie wówczas, gdy skarżący doznał znaczącego uszczerbku. Nie można mówić o znaczącym uszczerbku wówczas, gdy rozstrzygnięcie sprawy przez Trybunał nie wpływa na sytuację skarżącego uznał Europejski Trybunał Praw Człowieka w decyzji o dopuszczalności skargi z 11 lipca br.

Skarga została wniesiona przez brytyjską firmę konsultingową, która w postępowaniu krajowym została obciążona odpowiedzialnością za wadliwe doradztwo finansowe i straty poniesione przez klienta. Firma została zobowiązana do zapłaty odszkodowania w wysokości 100 tys. funtów. Postępowanie krajowe toczyło się przed Rzecznikiem Praw Obywatelskich do spraw finansowych (Financial Ombudsman Service) i odbyło się w formie w pełni pisemnej. Nieprzeprowadzenie publicznej rozprawy było istotą skargi złożonej do ETPC.

Trybunał wskazał, iż mimo że samo postępowanie przed Rzecznikiem dotyczyło ważnego interesu prawnego skarżącej firmy, to fakt, iż decyzja w tym postępowaniu nie została wydana publicznie, nie miała żadnego wpływu ani na tok, ani na wynik postępowania. Skarżąca spółka w ogóle nie podniosła tego zarzutu w swym odwołaniu do sądu krajowego od rozstrzygnięcia Rzecznika, co każe stwierdzić, iż sama nie przywiązywała do tej kwestii żadnej wagi. Tym samym nie można przyjąć, by spółka doznała jakiegokolwiek znaczącego uszczerbku, którego zaistnienie jest wymagane dla uznania sprawy za dopuszczalną w myśl art. 35 ust. 3 lit. b Konwencji o prawach człowieka.

Znaczący uszczerbek jako kryterium dopuszczalności skargi składanej do Trybunału stanowi relatywnie nową instytucję prawną. Kryterium to zostało wprowadzone w czerwcu 2010 r., na mocy protokołu nr 14 do Konwencji, wobec stale rosnącej liczby skarg kierowanych do Trybunału. Jego zadaniem jest więc odciążenie Trybunału i pozwolenie mu na skoncentrowanie się na sprawach naprawdę istotnych z punktu widzenia indywidualnej lub ogólnej ochrony praw podstawowych. Omawiana decyzja stanowi doskonały przykład skargi, której rozstrzygnięcie byłoby zupełnie bez znaczenia zarówno dla indywidualnej sytuacji skarżącego, jak i dla ogólnej ochrony praw człowieka (istnieje już ustalona linia orzecznicza Trybunału dotycząca dopuszczalnych odstęp od zasady publicznego prowadzenia postępowania). Dobrze się stało, że Trybunał zyskał możliwość szybkiego i skutecznego usuwania takich przypadków z listy zawisłych przed nim spraw.

Tak wynika z decyzji Trybunału z 11 lipca 2012 r. w sprawie nr 30802/11, Heather Moor & Edgecomb Ltd przeciwko Wielkiej Brytanii (nr 2).