Należy przy tym wyjaśnić, że rozwiązanie stosunku pracy należy odróżnić od jego wygaśnięcia. Bowiem, ustanie stosunku pracy następuje w drodze jego rozwiązania lub wygaśnięcia. Rozwiązanie jest następstwem czynności prawnych jednej lub obydwu stron stosunku pracy. Wygaśnięcie zaś następuje z mocy prawa z powodu innych zdarzeń niż czynności prawne, jak np. śmierć pracownika, śmierć pracodawcy czy co do zasady upływ 3 miesięcy nieobecności pracownika w pracy z powodu tymczasowego aresztowania.
Umowa o pracę (najczęstszy sposób nawiązania stosunku pracy) rozwiązuje się:
- na mocy porozumienia stron (które wymaga zgodnych oświadczeń pracownika i pracodawcy),
- przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia,
- przez oświadczenie jednej ze stron bez zachowania okresu wypowiedzenia,
- z upływem czasu, na który była zawarta,
- z dniem ukończenia pracy, dla której wykonania była zawarta. Umowa o pracę na okres próbny rozwiązuje się z upływem tego okresu, a przed jego upływem może być rozwiązana za wypowiedzeniem.
Oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu lub rozwiązaniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie. Brak pisemnej formy takiego oświadczenia spowoduje z reguły uznanie rozwiązania umowy o pracę za dokonane z naruszeniem obowiązujących przepisów, a co się z tym wiąże uwzględnienie przez sąd ewentualnego żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne, przywrócenia pracownika do pracy lub zasądzenia odszkodowania. Warto wskazać, że oświadczenie złożone jest adresatowi z chwilą, gdy doszło do jego wiadomości w taki sposób, że mógł on zapoznać się z jego treścią, przy czym Sąd Najwyższy dopuścił nawet doręczenie pracownikowi pisma pracodawcy wypowiadającego umowę o pracę za pomocą faksu (sygn. akt III PZP 17/02).
Ponadto, w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę na czas nieokreślony powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Przy czym, podanie w piśmie wypowiadającym pracownikowi umowę o pracę zarzutu „niewłaściwego wywiązywania się z obowiązków” uznane zostało przez Sąd Najwyższy za niewystarczające (sygn. akt I PKN 315/97). Wskazanie stosownej, rzeczywistej przyczyny rozwiązania umowy o pracę powinno również zawierać oświadczenie pracodawcy
o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Dopuszczalne przyczyny rozwiązania umowy o pacę z zachowaniem tego trybu ściśle określa art. 52 k.p., zgodnie z którym pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:
- ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,
- popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem,
- zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku. Pracodawca może również rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia w razie nieusprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy trwającej dłużej niż 1 miesiąc lub
w razie niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby, trwającej określony czas. Szczegółowe zasady i warunki rozwiązania umowy o pracę na tej podstawie określa
art. 53 k.p.
Dodatkowo, w każdym oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno być zawarte pouczenie
o przysługującym pracownikowi prawie odwołania się do sądu pracy. Również pracownikowi, oprócz uprawnienia do wypowiedzenia umowy o pracę z zachowaniem odpowiedniego terminu, przysługuje prawo rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Jest to możliwe, jeśli zostanie wydane orzeczenie lekarskie stwierdzające szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na zdrowie pracownika, a pracodawca nie przeniesie go w terminie wskazanym w orzeczeniu lekarskim do innej pracy, odpowiedniej ze względu na stan jego zdrowia i kwalifikacje zawodowe bądź w przypadku, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika.
Odnośnie stosunków pracy nawiązanych na innej podstawie niż umowa o pracę, wyróżnia się następujące zasadnicze sposoby ich rozwiązania: powołanie – rozwiązuje się poprzez odwołanie, które jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę; wybór – rozwiązuje się wraz z wygaśnięciem mandatu; mianowanie – regulują przepisy szczególne, przy czym dopuszcza się m.in. rozwiązanie na wniosek pracownika mianowanego; spółdzielcza umowa o pracę – określa ustawa Prawo spółdzielcze, przy czym rozwiązanie spółdzielczej umowy o pracę jest możliwe m.in. przez wypowiedzenie, rozwiązanie bez wypowiedzenia, czy przez wykluczenie członka ze spółdzielni.
Podsumowując, sposoby rozwiązania stosunku pracy są zróżnicowane w zależności od sposobu jego nawiązania. Ich dokładne omówienie wykracza jednak poza ramy niniejszej publikacji. W odniesieniu do umowy o pracę (najczęstszego sposobu nawiązania umowy o pracę), zarówno pracownik, jak i pracodawca mogą ją bez przeszkód rozwiązać, zachowując właściwy tryb. Jednakże, należy pamiętać, że przy rozwiązywaniu umów (w szczególności za wypowiedzeniem i bez wypowiedzenia) zawsze należy postępować zgodnie z przepisami prawnymi. Zapobiegnie to ponoszeniu dodatkowych kosztów związanych z przegranymi sprawami sądowymi, jakie często są zakładane przez pracowników wobec pracodawców, którzy dokonali wypowiedzenia umowy o pracę w sposób niezgodny z prawem.