Sprawa dotyczyła nienależytego wykonania umowy o roboty budowlane. Pozew złożono w marcu 2013 r., powód zażądał 30.000 zł. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany dopuścił się zaniedbań na stanowisku kierownika budowy, co sprawiło, że zbudowany przez niego dach miał wady. Pozwany podniósł zarzut przedawnienia, wskazując, że od wybudowania dachu upłynęło ponad dwadzieścia lat. Sąd rejonowy uwzględnił zarzut i oddalił powództwo. W uzasadnieniu wyroku podkreślił, że z przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że najdłuższy możliwy termin przedawnienia roszczenia wynosi 10 lat od dnia wymagalności, a zatem - mimo że dach zaczął przeciekać w 2006 r. - już upłynął.

Od wyroku złożono apelację, powód podniósł w niej, że sąd błędnie zastosował przepisy dotyczące czynów niedozwolonych oraz dokonał niewłaściwej wykładni przepisów o przedawnieniu. Sąd okręgowy uznał, że zagadnienie wymaga podjęcia uchwały przez Sąd Najwyższy, ponieważ istnieje wiele rozbieżności w tej materii. Sąd podkreślił, że powód upatrywał źródło odpowiedzialności pozwanego w przepisach o odpowiedzialności kontraktowej, co wymusza inne podejście do kwestii przedawnienia.

"Zobowiązanie do naprawienia szkody nie powstaje wcześniej niż sama szkoda. Ta zaś może powstać w momencie wykonania zobowiązania, jak i w terminie późniejszym. Dla ustalenia początku biegu terminu przedawnienia konieczne jest ustalenie, kiedy stwierdzenie owej szkody – jako konkretnego uszczerbku w sprawach majątkowych lub interesach poszkodowanego, było w sposób obiektywny możliwe, choćby oznaczać to miało, że odpowiedzialność dłużnika będzie mieć miejsce po upływie wieloletniego okresu od dnia wykonania zobowiązania."- podkreślił SO w uzasadnieniu zagadnienia prawnego.

Podobnego zdania był Sąd Najwyższy, uznając, że termin przedawnienia roszczenia o zapłatę odszkodowania z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 k.c.) rozpoczyna bieg od dnia wystąpienia szkody pozostającej w związku przyczynowym z tym zdarzeniem (art. 120 § 1 k.c.).

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2013 r. (III CZP 75/13).