Jest to tzw. druga ustawa deregulacyjna. Pierwsza ustawa deregulacyjna, która weszła w życie 1 lipca, umożliwia m.in. składanie w urzędach oświadczeń zamiast zaświadczeń, odpisów i wypisów.

Najważniejsze propozycje zmian:
- Niewliczanie zobowiązań z tytułu realizacji projektów partnerstwa publiczno-prywatnego do długu publicznego i deficytu sektora finansów publicznych.
W przypadku odpowiedniego podziału ryzyk między podmiot publiczny i partnera prywatnego, zobowiązania z tytułu PPP nie będą obciążały bilansów podmiotów publicznych, co zwiększy atrakcyjność wykorzystania partnerstwa publiczno-prywatnego i zachęci podmioty do realizacji inwestycji w tej formule.
- Likwidacja „Monitora Polskiego B”, i tym samym zniesienie obowiązku ogłaszania w nim sprawozdań finansowych.
Oznacza to, że przedsiębiorcy zwolnieni zostaną z kosztownego obowiązku publikacji sprawozdania finansowego w tym dzienniku (obecnie ok. 771 zł brutto za stronę).
- Skrócenie okresu przedawnienia – z 10 do 5 lat – należności z tytułu składek wobec ZUS i KRUS.
Rozwiązanie to zmniejszy koszty administracyjne ponoszone przez przedsiębiorców i innych płatników.
- Wydłużenie okresu wykorzystania przez pracownika zaległego urlopu – z 31 marca do 31 lipca roku następnego.
Korzyści z tego rozwiązania będzie miał pracownik i pracodawca. Pracodawcy umożliwi to lepszą organizację pracy w firmie, a pracownikowi ułatwi zorganizowanie wypoczynku wiosennego lub letniego.
- Zniesienie obowiązku uzyskiwania opinii rzeczoznawców od BHP w kwestii projektów budowy lub przebudowy obiektów.
Pracodawca nadal będzie miał obowiązek zapewnienia odpowiednich warunków pracy w obiektach budowanych lub przebudowywanych, natomiast dodatkowo będzie mógł skorzystać z opinii rzeczoznawcy z dziedziny BHP (nie będzie to obligatoryjne).
- Wydłużenie terminu składania deklaracji na podatek od nieruchomości – z 15 stycznia na 31 stycznia każdego roku.
Rozwiązanie to poprawi sytuację podatników, szczególnie tych, którzy posiadają nieruchomości na terenie kilku gmin, bo zyskają oni więcej czasu na wypełnienie deklaracji.
- Umożliwienie organizacjom pracodawców i związkom zawodowym występowania do ministra finansów o dokonanie ogólnych interpretacji podatkowych, w przypadku stwierdzenia rozbieżności w zakresie niejednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
W przypadku wystąpienia ww. rozbieżności minister finansów będzie zobowiązany do wydania ogólnej interpretacji podatkowej. Jeśli jednak minister finansów stwierdzi, że nie występują rozbieżności dotyczące niejednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe i kontroli skarbowej, a tym samym nie ma podstaw do wydania interpretacji ogólnej, powinien rzeczowo uzasadnić to wnioskującemu.
- Zmniejszenie częstotliwości przekazywania przez płatnika ubezpieczonemu informacji o zapłaconych za niego składakach do ZUS i NFZ – nie będą one przekazywane co miesiąc, ale raz na rok lub - na żądanie pracownika - częściej.
Obecny comiesięczny pisemny obowiązek informowania pracowników o odprowadzonych składakach jest szczególnie uciążliwy dla średnich i dużych firm. Chodzi zwłaszcza o znaczne koszty związane z przygotowaniem i drukiem formularzy ZUS RMUA.
- Skrócenie okresu przechowywania – z 10 do 5 lat – kopii deklaracji rozliczeniowych i imiennych raportów miesięcznych oraz dokumentów korygujących ww.
Obowiązek przechowywania dokumentów ubezpieczeniowych przez 10 lat oznaczał uciążliwe i kosztowne obowiązki dla przedsiębiorców i innych płatników. Skrócenie tego okresu oznacza mniejsze koszty administracyjne.
- Obniżenie opłaty skarbowej za dokonanie wpisu do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych.
Opłata zostanie obniżona z 6713 do 1000 zł. Jej obecna wysokość jest nieuzasadniona, zwłaszcza w porównaniu z opłatą za wpis do oddziału Krajowego Rejestru Sądowego, a ponadto stanowi ona pewne ograniczenie w tworzeniu przedstawicielstw. Projekt zawiera też inne przepisy dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce przez firmy zagraniczne.
- Umożliwienie stosowania do wyrobów akcyzowych procedur uproszczonych, o których mowa w przepisach prawa celnego.
Prawo do szerszego wykorzystywania procedur uproszczonych wobec wyrobów akcyzowych ułatwi prowadzenie działalności firmom, które je importują i eksportują.
Nowe przepisy mają obowiązywać od 1 stycznia 2012 r., z wyłączeniem niektórych regulacji, dla których datę wejścia w życie określono na 1 stycznia 2013 r.