W swoim piśmie rzecznik praw obywatelskich informuje, że wpływają do niego skargi dotyczące sposobu realizacji widzeń w jednostkach penitencjarnych, udzielanych w trybie art. 105a § 5 k.k.w. W każdym z przypadków administracje jednostek penitencjarnych oraz organy bezpośredniego nadzoru, do których zwracał się Rzecznik, stały na stanowisku, że odbywanie widzeń przy zastosowaniu przegród oddzielających od siebie uczestników widzenia, jest właściwe i nie stoi w sprzeczności z przepisem art. 105a § 5 k.k.w. Tymczasem ten przepis stanowi, że widzenia odbywają się przy oddzielnym stoliku, w sposób umożliwiający bezpośredni kontakt skazanego z osobą odwiedzającą. Niewątpliwie wprowadzenie wspomnianych ograniczeń (przegrody) przez administrację więzienną jest podyktowane względami ochrony i bezpieczeństwa.
Zdaniem RPO nie sposób kwestionować ich wagi, nie powinny one jednak całkowicie determinować postępowania z więźniami. Administracja zakładu karnego dysponuje środkami, które pozwalają na zapobieżenie wystąpieniu zdarzeń godzących w bezpieczeństwo jednostki: zarówno skazani, udający się na widzenie, jak i osoby wchodzące na teren zakładu karnego mogą być poddane szczegółowej kontroli, przebieg widzenia jest nadzorowany przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, a rozmowy w czasie widzeń kontrolowane. W opinii Rzecznika stosowanie przegród oddzielających osoby odwiedzające od skazanych, którzy korzystają z widzeń na zasadach określonych w art. 105a § 5 k.k.w., jest nadmierną, nieuzasadnioną dolegliwością i w związku z tym jest sprzeczne z art. 4 § 2 k.k.w., mówiącym iż karę pozbawienia wolności wykonuje się w sposób humanitarny, z poszanowaniem godności ludzkiej skazanego. Rzecznik Praw Obywatelskich zwracił się więc z prośbą o zajęcie przez szefa więziennictwa stanowiska zajętym w sprawie.