Przepis ten uzależniał możliwość zalegalizowania samowoli budowlanej od posiadania przez inwestora, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ostatecznej, w dniu wszczęcia postępowania, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Trybunał orzekł zatem o niezgodności art. 49b ust. 2 Prawa budowlanego w części obejmującej obydwa wyrażenia "w dniu wszczęcia postępowania" z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.
Zgodnie z nowym brzmieniem art. 49(b) ust. 2 Prawa budowlanego jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1, jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo, w przypadku jego braku, ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, właściwy organ wstrzymuje postanowieniem - gdy budowa nie została zakończona - prowadzenie robót budowlanych oraz nakłada na inwestora obowiązek przedłożenia w terminie 30 dni:
1) dokumentów, o których mowa w art. 30 ust. 2 albo art. 30 ust. 2 i 3, albo art. 30 ust. 2 i 4;
2) projektu zagospodarowania działki lub terenu;
3) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.
Nowelizacja przewiduje zatem usunięcie wymogu, aby decyzja o warunkach zabudowy, konieczna do legalizacji samowoli budowlanej zbudowanej na obszarze bez planu zagospodarowania przestrzennego, była ostateczna już w dniu wszczęcia postępowania prowadzonego na podstawie art. 49b Prawa budowlanego.
Ustawa z dnia 6 maja 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane opublikowana została w Dz. U. z dnia 6 lipca 2010 r. Nr 121, poz. 809.
Artykuł pochodzi z Serwisu Samorządowego www.lex.pl/samorzad