Rzecznik Praw Obywatelskich w piśmie z 2 listopada 2010 r. dotyczącym postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie ze skargi Małgorzaty K. (sygn. SK 12/10) wniósł o uznanie, że art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na przewlekłość w zakresie w jakim dotyczy przewlekłości postępowania sądowego jest niezgodny z art.77 ust. 1 w związku z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Skarżąca przed Trybunałem Konstytucyjnym jest reprezentowana pro bono przez adw. Mikołaja Pietrzaka.
W ocenie RPO zaskarżona regulacja „nie zapewnia efektu kompensacyjnego” oraz praktyka stosowania art. 12 ust. 4 ustawy o skardze na przewlekłość w jej pierwotnym brzmieniu wynika z „kumulacji (...) negatywnych czynników tkwiących w samym przepisie. Może to zdaniem RPO prowadzić do naruszenia konstytucyjnego prawa do wynagrodzenia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie władzy publicznej.
RPO odniósł się także do wyroku TK z 14 października 2010 r. (sygn. K 17/07), w którym Trybunał orzekł, że art. 12 ust. 4 ustawy jW 2001 r. Małgorzata est zgodny z art. 78 Konstytucji. Zdaniem RPO art. 12 ust. 4 ustawa w jej pierwotnym brzmieniu nie spełnia również wymogów efektywnego środka odwoławczego, o którym mowa w art. 13 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Małgorzata K. została w 2001 roku oskarżona przez Prokuraturę Rejonową Warszawa-Żoliborz o przestępstwo z art. 286 § 1 kk. Pierwsza rozprawa została wyznaczona po 5 latach po wpłynięciu aktu oskarżenia do Sądu. Małgorzata K. złożyła w marcu 2008 r. skargę, w której wnosiła o stwierdzenie przewlekłości postępowania, które toczyło się przed Sądem Rejonowym dla Warszawy – Żoliborza III Wydział Karny. Wniosła również o zasądzenie na swoją rzecz od Skarbu Państwa, na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o skardze na przewlekłość, kwoty w wysokości 10 tys. zł. W październiku 2008 r. Małgorzata K. została uniewinniona.
Postanowieniem z 15 kwietnia 2008 r. Sąd Okręgowy w Warszawie stwierdził, iż w sprawie nastąpiła przewlekłość, zarówno w okresie 5 lat, jaki upłynął od czasu od skierowania do Sądu aktu oskarżenia przeciwko Małgorzacie K. do czasu wyznaczenia pierwszej rozprawy, jak również w okresie po jej wyznaczeniu. Sąd nie uwzględnił jednak wniosku skarżącej o przyznanie żądanej kwoty. W postanowieniu zawarł jednozdaniowe uzasadnienie takiej decyzji, w którym stwierdził, „że na obecnym etapie postępowania oskarżona nie wykazała, iż z powodu przewlekłości postępowania poniosła szkodę”. Postępowanie karne skierowane przeciwko skarżącej jest w dalszym ciągu na etapie postępowania sądowego.
Skarżąca przed Trybunałem Konstytucyjnym jest reprezentowana pro bono przez adw. Mikołaja Pietrzaka.
Pytanie do TK: czy 5-letnie czekanie na proces jest zgodne z konstytucją?
Małgorzata K. z Warszawy w 2001 roku została oskarżona o popełnienie przestępstwa. Pięć lat czekała na pierwszą rozprawę w sądzie, po następnych dwóch jej proces skończył się uniewinnieniem. Małgorzata K. wystąpiła do sądu ze skargą na przewlekłość postępowania. Sąd uznał jednak, że nie poniosła ona z tego powodu szkody. Skierowała więc do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie, czy zgodny z konstytucją jest przepis o skardze na przewlekłość. Jej skargę popiera rzecznik praw obywatelskich.