Uwzględniając skargę kasacyjną spółki, NSA uznał, że sąd I instancji błędnie wyłożył art. 3 ust. 2b ustawy o PIT dotyczący ograniczonego obowiązku podatkowego.
W sprawie chodziło o opodatkowanie w Polsce wypłat skarżącej spółki na rzecz obywatela Monako. We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że rezydent Monako świadczy jej usługi o charakterze doradczym m.in. w zakresie marketingu strategicznego oraz prognozowania trendów rynkowych w dziedzinie bezpieczeństwa i IT. Usługi te wykonywane są poza terytorium Polski. Usługodawca nie prowadzi w Polsce działalności gospodarczej.
– Nie budzi wątpliwości, że obywatel Monako nie miał w Polsce stałego miejsca zamieszkania – podkreślił sędzia NSA Stanisław Bogucki. Nie wykonywał swoich usług też przez zakład czy inną siedzibę położoną na terytorium RP. Zdaniem sądu stałe miejsce zamieszkania w Monako i fakt wykonywania tam czynności doradczych oznacza brak opodatkowania w Polsce. I nie ma znaczenia ani miejsce wypłaty wynagrodzenia, ani to, że efekty tej pracy zostały skonsumowane na terytorium Polski.
Wyrok jest prawomocny. Sygnatura akt II FSK 138/10
Źródło: Rzeczpospolita