Jeden zapisów rozporządzenia  z 2 października 2012 r. (DzU z 23 października, poz. 1153) mówi, że do aresztu śledczego nie można przyjąć nikogo bez ważnego dokumentu tożsamości. Przyjęto również zasadę, że samo otrzymanie zawiadomienia o uprawomocnieniu się wyroku skazującego I instancji nie jest samoistną przesłanką  do wykonywania kary więzienia, gdy skazanemu kończy się tymczasowe aresztowanie. Skutkiem będzie obowiązkowe zwolnienie, kiedy upłynie termin aresztowania, a dyrektor nie dostał w tej sprawie nakazu przyjęcia do odbycia kary.
W razie skierowania skazanego do wykonania więcej niż jednej kary na podstawie jednego orzeczenia podstawę wykonywania tych kar stanowią dokumenty sporządzone odrębnie dla każdej kary. W razie wątpliwości co do autentyczności dokumentów niezbędnych do przyjęcia skazanego do dalszego wykonywania kary pozbawienia wolności lub do zwolnienia osadzonego należy natychmiast zażądać od organu, który sporządził te dokumenty, pisemnego potwierdzenia ich prawdziwości.
Taka sama procedura obowiązuje w razie wątpliwości dotyczących obliczania okresu wykonywania kary czy w razie stwierdzenia, że dokumenty te są niekompletne, nieczytelne w zakresie niezbędnym do określenia, czy podlegają wykonaniu, lub gdy omyłkowo odnotowano w nich dane osobowe, nazwy organów, względnie sygnatury akt.
Nowe rozporządzenie stanowi też, że aby zapewnić właściwą izolację osób powiązanych, dzieli się je na grupy, które powinny być rozmieszczone tak, by uniemożliwić przekazywanie informacji między różnymi grupami. Podczas pobytu poza celą aresztowani nie mogą mieć możliwości nawiązania kontaktów z osobami spoza swojej grupy.