W obecnym stanie prawnym niższe stawki przewidziane są dla budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych. Tak ogólne sformułowanie stwarza problemy ze wskazaniem konkretnych pomieszczeń w szpitalach, sanatoriach, czy innych zakładach opieki zdrowotnej, które objęte byłyby preferencyjną stawką podatku od nieruchomości.
Zgodnie z przyjętą linię orzecznictwa i stanowiskiem Ministerstwa Finansów z dnia 3 października 2010 r., PL-833-106/AP/07/663 prezentującym pogląd, że dla zastosowania niższej stawki musi zachodzić bezpośredni związek danego pomieszczenia budynku z udzielanym świadczeniem zdrowotnym, nie ma możliwości zastosowania takiej stawki do pomieszczeń administracyjnych, gospodarczych, socjalnych, lub zajętych na bazę noclegową, mimo że pomieszczenia te są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej. Podatek od tych pomieszczeń powinien być wyliczany w oparciu o najwyższą stawkę przewidzianą dla budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
Projektowana zmiana umożliwi korzystanie z preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości w odniesieniu do wszystkich pomieszczeń w zakładach opieki zdrowotnej, także tych, które w sposób pośredni służą działalności gospodarczej w zakresie ochrony zdrowia.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line