Niejednakowe skutki postępowań karnych w służbach mundurowych

Przepisy regulujące konsekwencje prowadzenia postępowań karnych wobec funkcjonariuszy służb mundurowych nie są jednolite twierdzi Helsińska Fundacja Praw Człowieka, która apeluje do Prezes Rady Ministrów o podjęcie prac dążących do usunięcia tych różnic.

Autorzy wystąpienia zauważają, ze pomimo pozornych podobieństw przepisy w odniesieniu do funkcjonariuszy różnych służb różnią się np. konsekwencjami wszczęcia  postępowania lub zastosowania tymczasowego aresztowania. A przede wszystkim obowiązujące regulacje różnicują podstawy zawieszania w czynnościach funkcjonariuszy, przeciwko którym wszczęto postępowanie karne.
- Dla przykładu, w Służbie Więziennej obligatoryjną przesłanką zawieszenia w czynnościach jest zastosowanie tymczasowego aresztowania wobec funkcjonariusza, podczas gdy w Policji wystarcza samo wszczęcie postępowania karnego o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego  – mówi Katarzyna Wiśniewska, prawniczka HFPC.

Typowym skutkiem zawieszenia w czynnościach jest wstrzymanie wypłaty połowy uposażenia oraz obligatoryjnych podwyżek w tym czasie przyznanych. Jednak i tu występuje różnicowanie, w zakresie tego, czy po zakończonym umorzeniem lub uniewinnieniem postępowaniu karnym, funkcjonariusz odzyska prawo do zawieszonego wynagrodzenia i podwyżek. - Ustawy policyjne, wprowadzają odmienne regulacje z uwagi na takie przesłanki jak zastosowane tymczasowego aresztowania, moment zakończenia postępowania karnego czy też przyczyna umorzenia postępowania – komentuje Katarzyna Wiśniewska.

Autorzy wystąpienia do szefowej rządu stwierdzają też, że w służbach mundurowych odmiennie ukształtowane są terminy do wznowienia postępowania dyscyplinarnego. Przed Trybunałem Konstytucyjnym toczy się postępowanie ze skargi konstytucyjnej K.W. na przepis art. 135r ust. 5 ustawy o Policji, który ogranicza do 5 lat od dnia wydania orzeczenia dyscyplinarnego możliwość wznawiania postępowań w Policji (sygn. SK 18/14). - Różnice w poszczególnych ustawach mogą zaskakiwać z uwagi na duże podobieństwa w zakresie wymagań stawianych kandydatom do służb. Wydaje się, że odmienne traktowanie jest wynikiem tego, że poszczególne regulacje były uchwalane w różnym okresie – wskazuje adwokat Artur Pietryka, prawnik w Programie Spraw Precedensowych Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.