Jak podkreśla autorka we wstępie do wydanej właśnie książki pt. Praktyka stosowania nieizolacyjnych środków zapobiegawczych w polskim procesie karnym, są to prawa naturalne, które przysługują każdemu człowiekowi z racji samego urodzenia i mają pierwszeństwo przed prawem stanowionym. Obowiązek respektowania praw człowieka istnieje nie tylko na etapie stanowienia prawa, lecz również, a może przede wszystkim, w procesie jego stosowania, wszelkie zaś wyjątki powinny być wąsko interpretowane. Żaden przepis prawny nie jest przecież wartością samą w sobie; jest on tylko tak dobry, jak prawidłowe jest jego stosowanie. Istotne staje się więc ustalenie, jak wygląda praktyka stosowania nieizolacyjnych środków zapobiegawczych. Czy prawa oskarżonego, wobec którego takie środki zostały orzeczone, są należycie chronione w procesie karnym i czy rzeczywiście realizują cel określony w art. 249 § 1 k.p.k.? Jakie jest rzeczywiste znaczenie nieizolacyjnych środków zapobiegawczych zarówno dla organów procesowych, jak i samych oskarżonych?
Dlaczego istnieje tak wielka dysproporcja pomiędzy liczbą poszczególnych środków zapobiegawczych i czy dalsze utrzymywanie niektórych z nich jest uzasadnione, skoro stosowane są one jedynie w pojedynczych przypadkach w skali całego kraju? Czy środki o charakterze nieizolacyjnym są skuteczną alternatywą dla tymczasowego aresztowania, dzięki czemu możliwe byłoby ograniczenie liczby środków izolacyjnych? – pyta autorka w przedmowie do książki.
Jak podkreśla wydawca książki, publikacja ta stanowi pierwsze na rynku wydawniczym kompleksowe omówienie problematyki stosowania nieizolacyjnych środków zapobiegawczych w polskim procesie karnym.
Opracowanie zostało przygotowane na podstawie obszernych, dwuetapowych ogólnopolskich badań empirycznych, na tle dogmatycznym i w oparciu o dane statystyczne odnoszące się do liczby zastosowanych środków zapobiegawczych. Autorka przedstawia reguły ich stosowania w kontekście ochrony praw człowieka i podstawowych wolności, a także typowe, wynikające z analizy setek spraw karnych, błędy dotyczące samego procesu podejmowania decyzji o zastosowaniu środków zapobiegawczych, uzasadniania ich stosowania oraz wydawania postanowień o ich uchyleniu.
Szczególnie cenne dla czytelników będą informacje na temat tego, jak poprawnie powinny być stosowane środki zapobiegawcze, jak należy uzasadniać postanowienia o ich zastosowaniu i uchyleniu, co jest źródłem nieskuteczności stosowania tych środków oraz jakie są podstawy zaskarżenia wadliwych decyzji o ich zastosowaniu.
Według autorki i wydawcy, książka jest skierowana do prokuratorów, sędziów, adwokatów, radców prawnych oraz pracowników wymiaru sprawiedliwości. Będzie także uzupełniającym źródłem wiedzy dla studentów wyższych lat studiów prawniczych oraz osób przygotowujących się do egzaminów na aplikację sądową, prokuratorską, adwokacką i radcowską.