Zakup gruntu nie stanowi kosztu uzyskania przychodu aż do dnia jego sprzedaży. Dopiero wtedy grunt może być wpisany do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Przepisy podatkowe określają daty ujmowania kosztów uzyskania przychodów; informacje te są dość rozbudowane zwłaszcza od dnia 1 stycznia 2007 r. Jednak bez względu na datę ujęcia w kosztach danego wydatku, podatnik zobowiązany jest stosować wszystkie dotyczące go przepisy podatkowe. Osoba prowadząca księgę przychodów i rozchodów musi więc kierować się nie tylko treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), ale także - a raczej przede wszystkim - treścią ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f.
Art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) u.p.d.o.f., oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f., bez względu na czas ich poniesienia.
Z powyższych przepisów wynika, że grunt nie może być wpisany księgi przychodów i rozchodów aż do dnia jego sprzedaży. Nie ma tu znaczenia data dokonania zapłaty ani data wystawienia faktury.