Jak wprowadzić do ewidencji środków trwałych samochód z kratką? Jako samochód osobowy czy ciężarowy? W dowodzie rejestracyjnym jest napisane - „samochód ciężarowy". Pierwszy z samochodów, o który pytam, został nabyty w dniu 16 listopada 2004 r., zaś drugi - 27 czerwca 2007 r.
Kwalifikacja danego pojazdu - jako samochodu osobowego, bądź ciężarowego (a w zasadzie „nie-osobowego") - jest uzależniona od daty jego nabycia, rodzaju homologacji, ładowności oraz innych jeszcze cech. Sam fakt, że w samochodzie zamontowana jest tzw. kratka nie jest przesądzający.
Sposób wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych samochodu z kratką jest przede wszystkim uzależniony od tego, czy na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), taki samochód zostanie uznany za „samochód osobowy", czy też będzie on „samochodem niebędącym osobowym". Rozstrzygnięcie powyższej kwestii jest utrudnione ze względu na fakt, że z dniem 1 stycznia 2007 r. zmianie uległa definicja „samochodu osobowego" w rozumieniu i na potrzeby u.p.d.o.f. Z przepisów art. 6 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) - dalej ustawa nowelizująca z 2006 r., wynika, że do samochodów nabytych przed dniem 1 stycznia 2007 r. stosuje się przepisy u.p.d.o.f, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. Oznacza to, że w odniesieniu do pojazdów nabytych do dnia 31 grudnia 2006 r. obowiązuje dotychczasowa definicja samochodów osobowych, natomiast w odniesieniu do pojazdów nabytych po tej dacie - definicja znajdująca się w przepisach obecnie obowiązujących. Podkreślić przy tym należy - nie decyduje data wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, lecz właśnie data nabycia.
W sytuacji opisanej w pytaniu pierwszy samochód został nabyty w dniu 16 listopada 2004 r., zaś drugi - 27 czerwca 2007 r. Oznacza to, że w odniesieniu do pierwszego z nich - odwołać się należy do definicji obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r., zaś w odniesieniu do drugiego - do definicji obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r.
A) Samochód nabyty w dniu 16 listopada 2004 r.,
Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 3a u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., przez samochód osobowy należy rozumieć każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg. Każdy inny samochód jest zatem samochodem „nie-osobowym”, (którego nie dotyczą ograniczenia „kosztowe" określone w u.p.d.o.f. dla samochodów osobowych). Zakładam, że samochód z kratką został homologowany jako samochód ciężarowy oraz ma ładowność większą niż 500 kg. W związku z tym nie powinien być on kwalifikowany na gruncie u.p.d.o.f. jako samochód osobowy.
B) Samochód nabyty w dniu 27 czerwca 2007 r.
Od dnia 1 stycznia 2007 r. (do samochodów nabytych po tej dacie) obowiązuje definicja, zgodnie z którą samochodem osobowym jest pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
- pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
- pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
- pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
- pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
- pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.
Podejrzewam, że samochód z kratką, (o którym mowa) może mieścić się w definicji zawartej wyżej pod lit. a), bądź lit. b).
Jeśli tak jest - i zostało to potwierdzono stosownym wpisem w dowodzie rejestracyjnym uzyskiwanym po przeprowadzeniu dodatkowych badań technicznych (zob. art. 5c u.p.d.o.f.) - wówczas przedmiotowy samochód również będzie samochodem „nie-osobowym", (którego nie dotyczą ograniczenia „kosztowe" określone w u.p.d.o.f. dla samochodów osobowych).
W przeciwnym wypadku - należy go uznać za samochód osobowy (i tak też wprowadzić do ewidencji).
Kwalifikacja danego pojazdu - jako samochodu osobowego, bądź ciężarowego (a w zasadzie „nie-osobowego") - jest uzależniona od daty jego nabycia, rodzaju homologacji, ładowności oraz innych jeszcze cech. Sam fakt, że w samochodzie zamontowana jest tzw. kratka nie jest przesądzający.
Sposób wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych samochodu z kratką jest przede wszystkim uzależniony od tego, czy na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), taki samochód zostanie uznany za „samochód osobowy", czy też będzie on „samochodem niebędącym osobowym". Rozstrzygnięcie powyższej kwestii jest utrudnione ze względu na fakt, że z dniem 1 stycznia 2007 r. zmianie uległa definicja „samochodu osobowego" w rozumieniu i na potrzeby u.p.d.o.f. Z przepisów art. 6 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) - dalej ustawa nowelizująca z 2006 r., wynika, że do samochodów nabytych przed dniem 1 stycznia 2007 r. stosuje się przepisy u.p.d.o.f, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. Oznacza to, że w odniesieniu do pojazdów nabytych do dnia 31 grudnia 2006 r. obowiązuje dotychczasowa definicja samochodów osobowych, natomiast w odniesieniu do pojazdów nabytych po tej dacie - definicja znajdująca się w przepisach obecnie obowiązujących. Podkreślić przy tym należy - nie decyduje data wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, lecz właśnie data nabycia.
W sytuacji opisanej w pytaniu pierwszy samochód został nabyty w dniu 16 listopada 2004 r., zaś drugi - 27 czerwca 2007 r. Oznacza to, że w odniesieniu do pierwszego z nich - odwołać się należy do definicji obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r., zaś w odniesieniu do drugiego - do definicji obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r.
A) Samochód nabyty w dniu 16 listopada 2004 r.,
Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 3a u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., przez samochód osobowy należy rozumieć każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg. Każdy inny samochód jest zatem samochodem „nie-osobowym”, (którego nie dotyczą ograniczenia „kosztowe" określone w u.p.d.o.f. dla samochodów osobowych). Zakładam, że samochód z kratką został homologowany jako samochód ciężarowy oraz ma ładowność większą niż 500 kg. W związku z tym nie powinien być on kwalifikowany na gruncie u.p.d.o.f. jako samochód osobowy.
B) Samochód nabyty w dniu 27 czerwca 2007 r.
Od dnia 1 stycznia 2007 r. (do samochodów nabytych po tej dacie) obowiązuje definicja, zgodnie z którą samochodem osobowym jest pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
- pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
- pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
- pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
- pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
- pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.
Podejrzewam, że samochód z kratką, (o którym mowa) może mieścić się w definicji zawartej wyżej pod lit. a), bądź lit. b).
Jeśli tak jest - i zostało to potwierdzono stosownym wpisem w dowodzie rejestracyjnym uzyskiwanym po przeprowadzeniu dodatkowych badań technicznych (zob. art. 5c u.p.d.o.f.) - wówczas przedmiotowy samochód również będzie samochodem „nie-osobowym", (którego nie dotyczą ograniczenia „kosztowe" określone w u.p.d.o.f. dla samochodów osobowych).
W przeciwnym wypadku - należy go uznać za samochód osobowy (i tak też wprowadzić do ewidencji).