Rzetelne przedstawienie stanu faktycznego leży w interesie ubiegającego się o interpretację

Jeżeli w toku postępowania podatkowego organy podatkowe ustalą stan faktyczny opodatkowania w sposób mający znaczenie prawne odmienny od tego, który stanowił stan faktyczny udzielonej uprzednio interpretacji prawa podatkowego, interpretacja ta, z powodu i w zakresie różnicy wymienionych stanów faktycznych, nie będzie uzasadniała ochrony prawnej jej adresata.

Tak wynika z wyroku NSA z 18 lipca 2014 r. NSA rozstrzygał w sprawie spółki, której organ podatkowy odmówił wszczęcia postępowania interpretacyjnego. Fiskus zwrócił uwagę, że w rozpoznanej sprawie spółka, jako wnioskodawca, we wstępnej części wniosku o wydanie interpretacji dokonała oznaczenia wskazującego, że dotyczyć ma ona jej indywidualnej sprawy, jako podatnika, podczas gdy z dalszej części wniosku, a w szczególności z treści pytania interpretacyjnego wynika, że wątpliwości prawne wnioskodawcy, z którymi zwraca się do podatkowego organu interpretacyjnego, odnoszą się do praw i obowiązków oraz odpowiedzialności podatkowej płatnika.

Sąd kasacyjny rozstrzygający tą sprawę przyjął, że najbardziej istotną częścią wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest wyczerpujące przedstawienie w nim stanu faktycznego w danej sprawie a także jego oceny prawnej, zgodnie z wymogami art. 14b § 3 o.p. Podstawę postępowania interpretacyjnego współtworzą bowiem dane wszczynającego je wniosku - konstytuujące stan faktyczny oraz jego ocenę prawną.

Zdaniem sądu wyczerpująco przedstawiony (zaistniały bądź przewidywany) stan faktyczny, to taki, na podstawie którego można w sposób pewny i nieuzasadniający żadnych przedmiotowych wątpliwości udzielić informacji w zakresie możliwości stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w razie potrzeby dokonując także operatywnej wykładni adekwatnych do niego przepisów. Organy podatkowe nie są jednak uprawnione do dowodowego ustalania i weryfikowania stanu faktycznego dochodzonej przez wnioskodawcę interpretacji indywidualnej. Mogą one tylko wezwać wnioskodawcę do doprowadzenia wniosku do stanu zgodnego z prawem, w rozważanym aspekcie – wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego, oraz, jeżeli powyższy wymóg ustawowy nie zostanie zrealizowany, wydać postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

Sąd podkreślił, że rzetelne przedstawienie stanu faktycznego leży przede wszystkim w interesie wnioskodawcy ubiegającego się o interpretację prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie. Jeżeli w toku postępowania podatkowego organy podatkowe ustalą stan faktyczny opodatkowania w sposób mający znaczenie prawne odmienny od tego, który stanowił stan faktyczny udzielonej uprzednio interpretacji prawa podatkowego, interpretacja ta, z powodu i w zakresie różnicy wymienionych stanów faktycznych, nie będzie uzasadniała ochrony prawnej jej adresata.

Zdaniem sądu wniosek, który we wstępnej części zawiera oznaczenia wskazującego, że dotyczyć ma jego indywidualnej sprawy, jako podatnika, podczas gdy z dalszej części wniosku, a w szczególności z treści pytania interpretacyjnego wynika, że wątpliwości prawne wnioskodawcy, z którymi zwraca się do podatkowego organu interpretacyjnego, odnoszą się do praw i obowiązków oraz odpowiedzialności podatkowej płatnika, zawiera w sobie istotną sprzeczność i uzasadniać powinien wątpliwości: czy przedstawia stan faktyczny prawnie znaczących działań/zaniechań podatnika czy też płatnika określonego podatku. Dlatego usunięcie powyższych wad wniosku w zakresie niedostatecznie precyzyjnie, a przez to niewyczerpująco przedstawionego stanu faktycznego było niezbędne dla wydania prawidłowej interpretacji, bądź zgodnego z prawem postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania interpretacyjnego lub o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, i było możliwe oraz w pełni uzasadnione: na podstawie art. 169 § 1 o.p. w zw. z art. 14h o.p.

Wyrok NSA z 18 lipca 2014 r., sygn. akt II FSK 1935/12

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Doradcy Podatkowego