Problem dotyczył możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należności wypłaconych pracownikom z tytułu rezygnacji z samochodów służbowych. Do fiskusa w tej sprawie zgłosiła się spółka prowadząca działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży leków i wyrobów medycznych. Spółka swoim pracownikom zapewnia samochody służbowe. Dla pracowników są one podstawowym narzędziem pracy. Spółka pozyskuje pojazdy przede wszystkim na podstawie umów leasingu operacyjnego. W związku z powyższym ponosi znaczne wydatki związane zarówno z samą obsługą umów leasingu, jak i późniejszego użytku samochodów. Chodzi tu o wydatki związane z zakupem paliwa, napraw samochodów, kosztów ubezpieczenia, opłat serwisowych ponoszonych na rzecz leasingodawcy itp. Spółka zamierza wprowadzić możliwość rezygnacji przez pracowników z przyznania samochodu służbowego, w zamian za wypłatę stałego „dodatku pieniężnego” w kwocie 2,5 tys. złotych. Przyznana kwota dla pracownika będzie stanowiła źródło przychodu ze stosunku pracy, będzie opodatkowana oraz będą od niej odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Pracownik musi wypełniać obowiązki służbowe do zapewnienia transportu we własnym zakresie.
Kwestią do rozstrzygnięcia było jednak to, czy spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całą kwotę wypłaconą pracownikom, jako dodatek pieniężny z tytułu rezygnacji z samochodu służbowego?
Zdaniem spółki tak. Spółka podkreślała, że pojęcie „rekompensaty” nie jest pojęciem tożsamym z wyrównaniem pracownikom określonego uszczerbku za poniesioną szkodę. Pracownik nie będzie bowiem ponosić szkody w znaczeniu cywilnoprawnym w związku z faktem zrezygnowania z samochodu. Żadne przepisy prawa nie nakładają na spółkę obowiązków zapewnienia jej pracownikom samochodów służbowych, jednakże utrwalone standardy funkcjonowania przedsiębiorców mają istotny wpływ na decyzję dotyczącą tych narzędzi pracy, które w obecnej rzeczywistości gospodarczej uchodzą za standard.
Według spółki zapłata „rekompensaty” w zamian za możliwość nieponoszenia określonych wydatków, mieści się w definicji kosztu, w szczególności, jako poniesionego w celu zabezpieczenia źródła przychodu, istotne jest więc, aby dany wydatek został poniesiony „w celu”. Spółka w sposób świadomy, związany z działalnością gospodarczą, zamierza zdecydować o możliwości „zaoszczędzenia” wydatków związanych z pozyskaniem samochodów służbowych. Jej zdaniem wpłynie na zabezpieczenie źródła przychodów. Zdaniem spółki wydatek będzie również racjonalny, celowy, poniesiony świadomie, a koszty, których spółka nie będzie ponosić celem pozyskania i utrzymania samochodu we własnych zasobach majątkowych, byłyby znacznie wyższe niż kwota przyznanej rekompensaty. Zdaniem spółki przekładać się to będzie w ujęciu podatkowym na wzrost deklarowanych przychodów ze względu na niższe koszty podatkowe, natomiast możliwość „zaoszczędzenia” wydatków wpływać będzie pozytywnie na możliwość inwestowania tych kwot w bieżącą działalność, co również będzie miało wpływ na przychody podatkowe spółki.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zgodził się zarówno ze stanowiskiem jak i argumentacją spółki.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 listopada 2016 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.891.2016.1.SK, LEX nr 326932
