Tak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2015 r. W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwróciła się podatniczka prowadząca działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pielęgniarskich. Praca pielęgniarki środowiskowej polega na kontakcie z pacjentem mieszkającym w domu, a więc pracy w terenie. Pielęgniarka do pacjentów dojeżdża autobusami, rowerem oraz chodzi pieszo. W związku z tym znacznie więcej zużywa odzieży codziennej takiej jak kurtki, płaszcze przeciwdeszczowe, spodnie, spódnice, czapki, rękawiczki, fartuchy, których używa pracując w gabinecie oraz obuwia (gumowce, kozaki, półbuty, obuwie zdrowotne). Według pielęgniarki wydatki na odzież mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Fiskus się nie zgodził. Uznał co prawda, że wydatki te nie zostały wprost wskazane w art. 23 ustawy o PIT, nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do uznania wszystkich poniesionych przez pielęgniarkę wydatków za koszty podatkowe. Zakup odzieży i obuwia dla potrzeb wykonywanej działalności gospodarczej należy oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Jeżeli ze względu na wymagania sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy jest się zobowiązanym do wykonywania pracy w odzieży ochronnej, to wydatki poniesione na jej zakup można uznać za wydatki niezbędne do uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Za odzież ochronną, przy świadczeniu usług medycznych (pielęgniarskich), można uznać specjalną odzież ochronną typu fartuchy, rękawiczki noszone tylko w związku z wykonywaną pracą (wykonywaniem usług pielęgniarskich). Wydatki na zakup tego typu odzieży mogą stanowić koszty podatkowe prowadzonej przez pielęgniarkę działalności gospodarczej, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.
Natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na zakup kurtek, płaszczy przeciwdeszczowych, spodni, spódnic, czapek, rękawiczek to stanowią one wydatki związane z faktem funkcjonowania osoby w życiu społecznym. Niezależnie bowiem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Z tej też przyczyny zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych osobistych potrzeb określonej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, czy też obuwia - rzeczy te tracą wówczas charakter osobisty (np. z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów).
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 lutego 2015 r., sygn. akt IBPBI/1/415-1426/14/ŚS, LEX nr 255309
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego