Choć odpowiednie przepisy dotyczące kryptowalut obowiązują w polskim porządku prawnym już od 2019 r., kryptowaluty to wciąż stosunkowo nowy temat w podatkach, często budzący wątpliwości podatników. Tak było w przypadku podatnika, który począwszy od 2021 r. dokonuje – poza zakresem prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej – transakcji nabycia walut wirtualnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu od innych podmiotów. Czyni to za pośrednictwem platform przeznaczonych do wymiany walut fiducjarnych (prawnych środków płatniczych) na waluty wirtualne i handlu kryptowalutami.
Czytaj też: Egzekucja z kryptowaluty. Wyzwanie dla wierzyciela i organu egzekucyjnego >>>
Przewiduje on, że odpłatne zbycie walut wirtualnych w rozumieniu art. 17 ust. 1f ustawy o PIT może nastąpić przez niego jednorazowo lub w więcej niż jednej transakcji w roku podatkowym 2022 lub w jednym z następnych lat podatkowych.
Które wydatki kosztem podatkowym
Podatnik powziął wątpliwość, czy może rozpoznać koszty nabycia walut wirtualnych wyłącznie w roku ich poniesienia i w roku bezpośrednio następnym, czy też może je rozliczyć także w kolejnych latach podatkowych, bez ograniczenia czasowego w tym zakresie, na zasadzie wynikającej z art. 22 ust. 16 ustawy o PIT w zw. z art. 22 ust. 14-15 ustawy o PIT?
Czytaj też: Obrót kryptowalutami - skutki podatkowe w VAT i PCC >>>
Ponadto, podatnik zapytał we wniosku o interpretację, czy ma on prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów następujące wydatki: cenę zakupu kryptowalut na giełdzie kryptowalutowej, w kantorze stacjonarnym lub w przypadku zakupu od osób prywatnych, prowizje giełd lub innych pośredników pobierane od każdej zawartej transakcji (zarówno transakcji wymiany waluty fiducjarnej na walutę wirtualną, jak i wymiany waluty wirtualnej na walutę fiducjarną)?
Czytaj także: Kryptowaluty czekają na regulacje, choć są wątpliwości>>
Przedstawiając swoje stanowisko w sprawie, podatnik stwierdził, że art. 22 ust. 16 ustawy o PIT ustanawia zasadę, zgodnie z którą nadwyżka kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia waluty wirtualnej nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym.
Czytaj też: Wpis walut wirtualnych do rejestru w świetle Dyrektywy AML V >>>
W ocenie podatnika, może on rozpoznać koszty nabycia walut wirtualnych nie tylko w roku ich poniesienia i w roku bezpośrednio następnym, ale może je rozliczyć także w kolejnych latach podatkowych. Wszystkie koszty jakie poniesie w danym roku podatkowym, będzie on zobowiązany wykazać w zeznaniu rocznym, niezależnie od tego, czy w tym samym roku uzyska przychód, czy też nie. Koszty danego roku podatkowego, które przewyższą uzyskane w tym roku przychody, zwiększą koszty podatkowe następnego roku podatkowego.
Cena promocyjna: 53.1 zł
|Cena regularna: 59 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: zł
Co do drugiej wątpliwości, jego zdaniem, wydatki ponoszone przez niego na cenę zakupu kryptowalut na giełdzie kryptowalutowej, w kantorze stacjonarnym lub w przypadku zakupu od osób prywatnych, prowizje giełd lub innych pośredników pobierane od każdej zawartej transakcji (zarówno transakcji wymiany waluty fiducjarnej na walutę wirtualną, jak i wymiany waluty wirtualnej na walutę fiducjarną) należy uznać za koszty, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o PIT, a w konsekwencji ma on prawo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 8 czerwca br. przyznał podatnikowi rację (0113-KDIPT2-3.4011.249.2022.1.SJ).
Stwierdził, że podatnik może rozpoznać koszty nabycia walut wirtualnych wyłącznie w roku ich poniesienia i w roku bezpośrednio następnym, czy też może je rozliczyć także w kolejnych latach podatkowych, bez ograniczenia czasowego w tym zakresie, na zasadzie wynikającej z art. 22 ust. 16 ustawy o PIT w zw. z art. 22 ust. 14-15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dyrektor KIS potwierdził także, że wydatki ponoszone przez podatnika na cenę zakupu kryptowalut na giełdzie kryptowalutowej, w kantorze stacjonarnym lub w przypadku zakupu od osób prywatnych, prowizje giełd lub innych pośredników pobierane od każdej zawartej transakcji (zarówno transakcji, jak i zakupu) należy uznać za koszty, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy. Wydatki te są bowiem bezpośrednio związane z nabyciem oraz zbyciem waluty wirtualnej i uzyskiwanym z tego tytułu przychodem.
Czytaj też: Kryptowaluta i pieniądz wirtualny jako przedmiot przestępstwa z art. 310 pat. 1 k.k. >>>
Eksperci: KIS rozumie obrót kryptowalutami
Eksperci są zgodni co do tego, że wprowadzenie przepisów dotyczących kryptowalut nie rozwiązało wszystkich problemów. - Wprowadzenie w 2019 r. odrębnych regulacji w zakresie opodatkowania walut wirtualnych zmniejszyło niepewność podatników co do zasad rozliczeń. Przepisy jednak wciąż niosą za sobą kilka wątpliwości. Jedną z nich jest okres w jakim można rozliczać koszty poniesione na nabycie walut wirtualnych (kryptowalut) – stwierdza Marcelina Szwed-Ziemichód, doradca podatkowy, adwokat w kancelarii MSZtax.
Jej zdaniem, czytając przepisy dosłownie można by odnieść wrażenie, że możliwe jest rozpoznanie kosztów jedynie w roku ich poniesienia i w roku następnym.
- Dyrektor KIS, konsekwentnie od 2019 r., wydaje na szczęście pozytywne dla podatników interpretacje i potwierdzają, że koszty uzyskania przychodów z tytułu nabycia walut wirtualnych można rozliczać bez ograniczeń czasowych – podkreśla Marcelina Szwed-Ziemichód.
Ekspertka zauważa, że interpretacja potwierdza także, że kosztem uzyskania przychodu w przypadku transakcji na kryptowalutach (walutach wirtualnych) jest cena zakupu tych kryptowalut i prowizje.
-Dyrektor KIS potwierdza, że nie ma znaczenia czy waluta wirtualna została zakupiona na giełdzie kryptowalutowej, kantorze kryptowalutowym czy od osoby prywatnej (w ramach tzw. transakcji P2P) – zawsze cena zakupy jest kosztem uzyskania przychodu (o ile oczywiście jest prawidłowo udokumentowana) – stwierdza mecenas Szwed-Ziemichód.
Kolejny ekspert zauważa, że również w orzecznictwie organów podatkowych dostrzegalne są również przychylne interpretacje.
- Widać też, że Krajowa Administracja Skarbowa coraz bardziej rozumie specyfikę obrotu walutami wirtualnymi. Omawiana interpretacja indywidualna dotycząca rozliczania kosztów związanych z obrotem krypto walutami w czasie całkowicie wpisuje się w ten trend – stwierdza Bartosz Kubista, adwokat, doradca podatkowy, Partner w GLC.
Jego zdaniem, to istotne i korzystne orzeczenie dla osób parających się obrotem walutami wirtualnymi a pragmatyzm i racjonalne podejście zwyciężyło w nim z przesadnym przywiązaniem do wykładni literalnej, tak przecież uwielbianej przez polskie organy podatkowe.
- Gdyby spojrzeć literalnie na art. 22 ust. 16 ustawy o PIT, to nadwyżka kosztów uzyskania przychodów z obrotu walutami wirtualnymi nad przychodami z ich zbycia powiększa koszty uzyskania przychodów z tego tytułu poniesione w następnym roku podatkowym, a nie następnych latach podatkowych. Mogłoby to sugerować - co wydaje się całkowicie absurdalne i nieżyciowe - że niewykorzystana po roku nadwyżka kosztów nad przychodami z obrotu walutami wirtualnymi przepada – zauważa Bartosz Kubista.
Jego zdaniem, na szczęście w tym przypadku Dyrektor KIS skupił się bardziej na wykładni celowościowej i potwierdził, że podatnik może rozliczyć wskazane koszty także w kolejnych latach podatkowych, bez ograniczenia czasowego w tym zakresie. Ekspert dodaje, że w tym względzie do wskazanej interpretacji można mieć jednak pewne zastrzeżenia w zakresie uzasadnienia. Choć organ podatkowy uznał stanowisko własne podatnika za prawidłowe, to jednak w omawianym zakresie zabrakło jednoznacznego potwierdzenia wskazanej tezy.
- Za niefortunnie sformułowane należy bowiem uznać zdanie: „Mając na uwadze powyższy opis stanu faktycznego oraz uregulowania prawne stwierdzić należy, że może Pan rozpoznać koszty nabycia walut wirtualnych wyłącznie w roku ich poniesienia i w roku bezpośrednio następnym, czy też może je rozliczyć także w kolejnych latach podatkowych, bez ograniczenia czasowego w tym zakresie, na zasadzie wynikającej z art. 22 ust. 16 ustawy o PIT w zw. z art. 22 ust. 14-15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”. Użyte w nim słowo „wyłącznie” zdaje się przeczyć wymowie interpretacji. Traktuję to jednak za niefortunne sparafrazowanie stanowiska własnego podatnika – podkreśla adwokat Kubista.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.