Spółce przysługiwało pełne prawo do zwrotu VAT naliczonego, więc wniosła o jego zwrot. We wniosku omyłkowo wskazała kwotę 187 949 zł, zamiast 821 920 zł, czyli równowartości w złotych kwoty 187.949,05 euro. Jednocześnie jedyna faktura stanowiąca podstawę zwrotu wskazywała kwotę VAT zarówno w euro jak i w złotych.
Naczelnik urzędu skarbowego przyznał zwrot VAT w kwocie 187 949 PLN i nie podjął żadnych prób wyjaśnienia rozbieżności pomiędzy kwotą VAT wykazaną na fakturze i kwotą VAT wykazaną we wniosku o zwrot VAT. Ponadto organ wskazał w swojej decyzji, że uwzględnił wszystkie wykazane we wniosku faktury.
Spółka nie wniosła odwołania od decyzji naczelnika. Później złożyła jednak wniosek o przywrócenie go. Dyrektor izby skarbowej odmówił przywrócenia terminu, a jego decyzję utrzymał w mocy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (III SA/Wa 3431/14). Spółka złożyła skargę do sądu twierdząc, że organy dopuściły się rażącego naruszenia prawa.
Popełniony błąd w kwotach. Podatnik sam sobie winny?
WSA nie stwierdził jednak, aby organy dopuściły się jakiegokolwiek rażącego naruszenia prawa. Zdaniem sądu to spółka jest sobie sama winna, ponieważ popełniła błąd i go zwielokrotniała na kolejnych formularzach. WSA uznał, że celem zarzucenia organom rażącego naruszenia przepisów było doprowadzenie do ponownego zweryfikowania ustaleń faktycznych. Sąd poparł wywód organów podatkowych, że takie działanie spółki mogłoby odnieść zamierzony skutek, gdyby spółka w terminie skorzystała ze zwykłych środków odwoławczych, ponieważ wtedy organ odwoławczy miałby obowiązek rozpoznać całą sprawę od początku, uwzględniając podniesione przez nią argumenty.
Niejasności powinny skutkować podjęciem prób ich wyjaśnienia
17 stycznia br. Naczelny Sąd Administracyjny (I FSK 642/16) uchylił wyrok WSA i decyzje organów podatkowych. NSA stwierdził jasno, że zignorowanie przez naczelnika urzędu skarbowego różnicy w kwotach podanych na fakturze i we wniosku o zwrot VAT było rażącym naruszeniem prawa. Taka rozbieżność w kwotach powinna spowodować podjęcie inicjatywy przez organ pierwszej instancji, w wyniku czego powinny zostać podjęte próby wyjaśnienia takiej różnicy kwot.
