W przedmiotowej sprawie spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem czy wykonywane przez nią operacje plastyczne podlegają zwolnieniu z VAT. Według spółki, podlegają zwolnieniu, ponieważ opisane przez nią przypadki służą przywracaniu i poprawie zdrowia. Organ podatkowy był jednak innego zdania. Uznał, że opisane we wniosku zabiegi nie wypełniają zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT definicji usług w zakresie opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia, z ich opisu wynika bowiem, że związane są one przede wszystkim z poprawą własnego wizerunku, celem jego akceptacji przez osobę poddaną zabiegowi. Zwolnione od podatku byłoby leczenie mające na celu przywrócenie kształtu czy wyglądu po chorobie bądź urazach.

Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu kasacyjnego nie można przyjąć za słuszne stanowiska fiskusa, że zabiegi w postaci operacji plastycznych, aby być uznanymi za mające na celu poprawę zdrowia, obejmują tylko te przypadki medyczne, które są wynikiem urazu, czy przebytej choroby. Przepis nie uzależnia zwolnienia od przyczyny pogorszenia czy utraty zdrowia.

Zdaniem sądu, aby usługi w zakresie opieki medycznej służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia uznać za zwolnione z VAT, należy stwierdzić, że musi istnieć jakiś uszczerbek na zdrowiu, dysfunkcja w działaniu organizmu, zagrożenie, któremu zapobiegnięcie w porę poprzez wykonany zabieg pozwala zachować zdrowie. W konsekwencji zatem zabiegi upiększające, poprawiające wygląd, jako niesłużące poprawie zdrowia, zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT objęte być nie mogą.

Sąd za niezasadne w omawianym względzie uznał niezwykle szerokie rozumienie przez stronę "poprawy zdrowia" jako choćby minimalnej poprawy stanu zdrowia psychicznego lub fizycznego pacjenta. Nie sposób nie dostrzec, że takie szerokie zakreślenie usług medycznych objętych zwolnieniem podatkowym musiałoby w końcu doprowadzić do ujęcia w tym katalogu również zabiegów typowo upiększających, gdyż niewątpliwie poprawiają one "choćby w minimalnym stopniu" stan psychiczny pacjenta (jako prowadzące do lepszej samooceny). Zdaniem NSA taką wykładnię przepisów dotyczących omawianego zwolnienia podatkowego należy uznać za niezgodną z celem przyświecającym prawodawcy decydującego się na wprowadzenie takiego wyjątku od zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Przepisy o zwolnieniach z podatku VAT winny być interpretowane ściśle, a takiej ścisłości w rozpoznawanej sprawie zabrakło zarówno w stanowisku fiskusa, który dokonał wykładni zwężającej, jak i w stanowisku spółki postulującej objęcie zwolnieniem usług wychodzących – zdaniem NSA – poza granice omawianego zwolnienia). Stąd konieczne jest dokonanie ponownej oceny tej kwestii przez sąd pierwszej instancji.

Wyrok NSA z 19 grudnia 2012 r., I FSK 259/12