W przedmiotowej sprawie sąd dokonując kontroli interpretacji indywidualnej uznał, że narusza ona prawo tak, że należy ją wyeliminować z obrotu prawnego. Według sądu z wnioskiem o interpretację wystąpił podmiot, który nie mógł być uznany za zainteresowanego w uzyskaniu interpretacji.

Z przepisów Ordynacji podatkowej wynika w sposób oczywisty, że z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej może wystąpić wyłącznie osoba zainteresowana w sprawie. A zainteresowanym (stroną postępowania w przedmiocie wydania indywidualnej interpretacji) jest ten, kto zwraca się o wydanie interpretacji indywidualnej w celu prawidłowej, tj. zgodnej z obowiązującymi przepisami, realizacji swoich praw i obowiązków w sferze prawa podatkowego, wyjaśnienia lub ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego.

Sąd wysnuł więc wniosek, iż pojęcie osoby zainteresowanej należy rozpatrywać przede wszystkim przez pryzmat kwestii prawnej poddanej do rozważenia organom podatkowym. Dlatego wniosek może złożyć tylko taka osoba, która po wydaniu interpretacji mogłaby skorzystać z gwarancji, że zastosowanie się do uzyskanej interpretacji nie może jej szkodzić.

O tym, że przedstawiona kwestia prawna musi dotyczyć bezpośrednio wnioskodawcy świadczy także nałożony na wnioskodawcę obowiązek złożenia oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego (kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego) oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Oświadczenie, o którym mowa, może bowiem skutecznie złożyć wyłącznie osoba, wobec której można wszcząć postępowanie podatkowe (kontrolę podatkową, postępowanie kontrolne) w zakresie stanu faktycznego objętego interpretacją.

Podsumowując, do uzyskania interpretacji indywidualnej legitymowany jest podmiot, dla którego określony stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe może rodzić konsekwencje w sferze stosunków prawno-podatkowych. Przedmiotem interpretacji mogą być zatem takie sytuacje faktyczne, które mogą powodować powstanie obowiązku podatkowego lub zobowiązania podatkowego po stronie wnioskodawcy, lub które dotyczą sfery odpowiedzialności podatkowej tego podmiotu.

Z powyższych rozważań wynika, że podmiot, który w niniejszej sprawie zapłacił podatek, jako nabywca towaru akcyzowego nie może być stroną postępowania w sprawie o wydanie interpretacji dotyczącej sytuacji prawno podatkowej jej kontrahenta - sprzedawcy. Wydana w tej sytuacji interpretacja nie byłaby skierowana do podmiotu, o którego sytuację prawnopodatkową pytano, nie spełniałaby też w konsekwencji funkcji ochronnych oraz nikt de facto nie mógłby z niej skorzystać.

Wyrok WSA w Rzeszowie z 17 lipca 2012 r., I SA/Rz 430/12

Przywołane akty prawne:

Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 t.j.)