Sprawa dotyczyła firmy, która chce usprawnić proces rozliczania delegacji oraz zmniejszyć koszty jego obsługi. Zamierza w tym celu wprowadzić elektroniczny system zatwierdzania ewidencji przebiegu pojazdu tworzonej w aplikacji elektronicznego obiegu delegacji krajowych. Ewidencja byłaby podpisywana elektronicznie (zatwierdzana) przez przełożonego lub osobę przez niego upoważnioną w polu "Podpis pracodawcy". Dane w ewidencji przebiegu pojazdu, po zatwierdzeniu przez pracodawcę podpisem elektronicznym generowanym przez aplikację, będą nieedytowalne. Firma zapytała fiskusa, czy podpis elektroniczny generowany przez aplikację na ewidencji przebiegu pojazdu może być uznany za "podpis podatnika" w rozumieniu art. 16 ust. 5 ustawy o CIT. W przepisie tym szczegółowo został określony sposób prowadzenia ewidencji w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nienależących do składników majątku podatnika.
Dyrektor IS odmówił wydania interpretacji, wskazując, że firma żąda od organu de facto potwierdzenia mocy dowodowej wymienionych kategorii dokumentów, do czego organ podatkowy, w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 o.p., nie jest ani zobowiązany, ani uprawniony.
Kwestią sporną w niniejszej sprawie było więc to, czy zasadnie organ odmówił firmie wydania interpretacji powołując się na to, że wniosek o jej udzielenie sprowadzał się faktycznie do "potwierdzenia mocy dowodowej wymienionych kategorii dokumentów" (opisanych we wniosku), do czego organ podatkowy nie jest uprawniony w ramach instytucji interpretacji podatkowych.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu organ był zobowiązany wydać indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego. Sąd podkreślił, że przedmiotem indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego są materialnoprawne regulacje tego prawa i w konsekwencji rozstrzygnięcie, czy wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe.
Firma zwróciła się o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy podpis elektroniczny generowany przez aplikację na ewidencji przebiegu pojazdu może być uznany za "podpis podatnika" w rozumieniu art. 16 ust. 5 ustawy o CIT. Udzielenie odpowiedzi na tak postawione pytanie sprowadza się wobec tego do wykładni art. 16 ust. 5 ustawy o CIT, który stanowi przepis materialnego prawa podatkowego. W przepisie tym prawodawca podatkowy posługuje się między innymi pojęciem "podpisu podatnika (pracodawcy)". Zaniechanie wyjaśnienia tego pojęcia i jego zakresu znaczeniowego na podstawie obowiązującego prawa uniemożliwia uzasadnione wskazanie i określenie, czy ponoszone przez firmę wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, a tym samym nie przekazuje informacji o możliwości zastosowania przepisu prawa podatkowego, co - obok wykładni prawa - stanowi przedmiot interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu Ordynacji podatkowej. Przedstawione we wniosku pytanie nie obejmowało, wbrew poglądowi Dyrektora IS, żadnych innych kwestii, w szczególności kwestii technicznych sposobu sporządzania ewidencji przebiegu pojazdu, niż tylko ta, czy w zakresie pojęcia "podpisu podatnika" w rozumieniu art. 16 ust. 5 ustawy o CIT mieści się "podpis elektroniczny". W konsekwencji NSA nie zgodził się z Dyrektorem IS, że kluczowym zagadnieniem wniosku była ocena ewidencji przebiegu pojazdu, jako dowodu w postępowaniu podatkowym.
Wyrok NSA z 22 lutego.2017 r., II FSK 179/15, LEX nr 2255797
