Polski ustawodawca na przestrzeni dziejów pobierał i pobiera różne dziwne daniny. Wskażmy chociażby tzw. bykowe, które po 1945 r. musiały płacić osoby bezdzietne, niezamężne i nieżonate. Danina była pobierana do 1973 roku. Dobrym przykładem jest też ciągle jeszcze pobierana opłata od posiadania psa. Warto też przypomnieć, że od 2018 r. w Polsce obowiązuje podatek denny. Opodatkowane nim są – jak nazwa wskazuje – dna. Chodzi o opodatkowanie użytkowania podwodnych gruntów znajdujących się pod wodami stanowiącymi własność Skarbu Państwa. Jest też podatek od deszczu i cukrowy. Ten pierwszy funkcjonuje już parę lat i firmy muszą się teraz szczególnie liczyć się z kontrolą jego rozliczeń.
Zobacz również: Firmy muszą liczyć się z kontrolą rozliczeń podatku od deszczu >>
Czytaj w LEX: Opłacalność wyboru liniowej stawki podatku na przykładach >>>
Żyjesz i masz zęby? Zapłacisz podatek
W Anglii w XIV w. pobierano podatek od życia. Do jego płacenia zobowiązani byli dzieci, dorośli, starsi. Danina nie ominęła również chorych i niepełnosprawnych. Jej celem było zapewnienie dochodów państwu w epoce wojen. Jeden z dostojników w dawnej Turcji wymyślił natomiast podatek od zębów. Chodziło tu o zapewnienie mu wynagrodzenia uszkodzenia w uzębieniu, spowodowane słabą jakością lokalnego jedzenia.
Podatek od okien wymyśliła z kolei Wielka Brytania. W 1699 r. miał go płacić każdy posiadacz domu. Im nieruchomość miała więcej okien, tym podatek był wyższy. Na reakcję podatników nie trzeba było długo czekać. Mieszkańcy zakrywali okna. W Edynburgu nawet zaczęły powstawać całe osiedla z domami bez okien.
Czytaj też: Usługi medyczne a podatek od towarów i usług na przykładach >>>
Cena promocyjna: 75.05 zł
|Cena regularna: 79 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: zł
Brodacze płacą więcej!
Innym angielskim wynalazkiem był podatek od brody. W XVI w. brodacze płacili podatek od swojego zarostu. Jego wysokość zależała od pozycji społecznej. Kto miał wyższą, ten płacił więcej. Potem podatek stał się jednak bardziej demokratyczny. Płacił go każdy posiadacz brody starszej niż dwutygodniowa. Taka danina obowiązywała również w carskiej Rosji. Piotr I uznał brodę za symbol zacofania i kazał za nią płacić. Taksa wynosiła od 2 kopiejek aż do 900 rubli dla zamożnych kupców.
Zobacz również: Przepisy o podatku od spadków i darowizn najeżone pułapkami >>
Poza brodą i oknami w Wielkiej Brytanii opodatkowane były także kapelusze. Na przełomie XVIII i XIX wieku płacili go mężczyźni. Opodatkowane były kapelusze, cylindry i meloniki. Ponieważ nakrycie głowy było nie tylko modne, ale i obowiązkowe, podatek przynosił znaczące zyski.
Sprawdź w LEX: Wyzwania księgowo-kadrowe roku 2023 - cykl szkoleń online >>
Śpisz i masz dzieci? Płacisz!
Tybetański dalajlama z przełomu XIX i XX w. wymyślił natomiast, aby jego poddani musieli płacić podatki od snu, posiadania dzieci, możliwości zatańczenia na ślubie, śpiewania, bicia w bębny czy dzwonienia na dzwonkach. Dodatkowo podróżnicy musieli płacić właścicielom ziemi podatek od spokojnej drzemki. W Tybecie obowiązywał także podatek od uszu. Swoją drogą, ciekawe, czy dla jego wymiaru wielkość uszu miała znaczenie. Dochody z tego tytułu były przeznaczone na cele militarne.
Wprowadzanie dziwnych podatków nie skończyło się jednak w dawnych czasach. Trwa do czasów współczesnych.
Współczesny rozmach w podatkach
Stan Illinois w USA w 2009 r. opodatkował cukierki. Uzasadnieniem była walka z otyłością. Nie wiadomo jednak, dlaczego jeśli produkt zawierał mąkę lub wymagał przechowywania w niskich temperaturach, nie był uważany za cukierek.
Podatek od magii to z kolei wynalazek rumuński. W 2011 r. czarownice, ponieważ wchodzą do listy oficjalnych zawodów, zobowiązano do zapłaty 16 proc. podatku dochodowego. Podatek płacą także astrologowie i wróżbici. Co ciekawe, rumuńskie czarownice nie muszą używać kas fiskalnych.
Czytaj też: Podatek cukrowy w praktyce >>>
Amerykański stan Arkansas w 2002 r. nałożył dodatkowy 6 proc. podatek od usługi tatuowania i piercingu. Maryland natomiast dziesięć lat później wymyślił podatek od deszczu. Jest to roczna opłata płacona od nieprzepuszczalnych powierzchni, takich jak dachy, podjazdy, chodniki, garaże itp., należących do osób prywatnych i firm. W 1993 r. Wenecja postanowiła natomiast opodatkować cień. Opodatkowano zadaszenia i markizy, należące do właścicieli sklepów i kawiarni, które rzucały cień na ziemię, będącą w posiadaniu miasta. Podatek należny był nie tylko za słoneczne dni, ale także za te pochmurne i deszczowe.
Czytaj też: Opłaty za korzystanie z usług wodnych >>>
Grecki podatek od basenów
W Grecji obowiązuje natomiast obecnie podatek od basenów. Są one zaliczane bowiem do dóbr luksusowych. Płacą go tylko osoby prywatne. Grecki fiskus do namierzania nieuczciwych podatników, którzy nie zgłosili do opodatkowania swoich basenów, zaczął wykorzystywać drony. Pomysłowi właściciele ukrywają jednak baseny pod brezentem w kolorze trawy.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
