Jeśli jednak – w sytuacji przedstawionej w pytaniu – podatnik może wykazać, że partner realizujący wspólny projekt nie był w stanie sam spłacić zobowiązania, a bezpośrednio zagrażało to sfinalizowaniu tego projektu, a w efekcie uzyskaniu przychodów również po stronie podatnika – może to stanowić poważny argument przemawiający za tym, że podatnik był uprawniony do zakwalifikowania do swoich kosztów podatkowych zapłaconych przezeń prowizji i odsetek (od kredytu zaciągniętego w celu spłaty długu spółki – partnera w joint venture). Stan faktyczny musi przemawiać za tym, że poniesienie tych wydatków przez podatnika służyło jednemu z celów określonych w cytowanym powyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Z pewnością taki związek przyczynowo-skutkowy nie zachodziłby gdyby podmioty tylko ze sobą kooperowały (np. jak strony umowy kupna-sprzedaży).