Nasza stocznia przymierza się do realizacji kontraktu, który będzie polegał na dokończeniu nowej budowy statku (typ tankowiec- bunkierka dla armatora norweskiego), który został rozpoczęty w innej zagranicznej stoczni. Statek został zarejestrowany, ale jeszcze nie jest użytkowany. Prace będą polegały m.in. na położeniu kabli (dokończenie prac elektrycznych), wyposażeniu sterówki, malowaniu niektórych pomieszczeń, poprawieniu prac, które zostały źle wykonane, innych pracach wykończeniowych. Część materiałów i wyposażenia została dostarczona przez armatora.
Czy możemy potraktować te prace jako prace remontowe i opodatkować 0% stawką VAT (art. 83 ust. 1 pkt 15 u.p.t.u.?)
Statki - bunkierki morskie i portowe sklasyfikowane zostały w dziesięciocyfrówce PKWiU 35.11.33-53.20. Zatem do usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji m.in. tankowców - bunkierek oraz ich części stosuje się stawkę podatku VAT w wysokości 0%. Jednak usługa polegająca na dokończeniu budowy nowego statku nie mieści się w pojęciu remontu, ani też przebudowy, czy też konserwacji.
Zgodnie z przepisami art. 83 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej u.p.t.u., stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 35.11 oraz ich części składowych.

W pytaniu mowa jest o tankowcu - bunkierce, czyli pływającej stacji paliw. Statku zaopatrującego inne jednostki lub cysterny portowe w paliwa do dalszej żeglugi. Statki-bunkierki morskie i portowe sklasyfikowane zostały w dziesięciocyfrówce PKWiU 35.11.33-53.20. Tak więc przepisy art. 83 ust. 1 pkt 15 u.p.t.u. mają zastosowanie do usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji m.in. tankowców - bunkierek oraz ich części.
Warunkiem zastosowania stawki podatku w wysokości 0% jest, aby usługi polegały na remoncie, przebudowie lub konserwacji statku.
Jak wyjaśnił Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - w interpretacji indywidualnej z dnia 13 października 2008 r., ITPP2/443-625/08/AP, w związku z brakiem definicji ustawowej pojęć "remontu", "przebudowy" i "konserwacji" w przepisach u.p.t.u., należy odwołać się do powszechnie przyjętego rozumienia tych słów. Według "Współczesnego słownika języka polskiego" z 2007 r. pod red. B. Dunaja, (Wydawnictwo "L" Sp. z o.o.) remont to zespół czynności, w wyniku których przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, naprawa, odnowienie czegoś.
Przebudowa to zmiana dotychczasowej postaci czegoś na inną, ulepszenie.
Natomiast przez konserwację należy rozumieć utrzymanie czegoś w dobrym stanie, dbanie o coś, pielęgnowanie czegoś w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się, zniszczeniem lub zepsuciem.

Z kolei Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2009 r., ITPB1/415-603/09/PSZ, wskazał, że istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Remontem jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, niepowodujące jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania jego dotychczasowej substancji. Konsekwencją remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym.
W związku z powyższym usługa polegająca na dokończeniu budowy nowego statku nie mieści się w pojęciu remontu, ani też przebudowy, czy też konserwacji.
W pytaniu mowa jest o usłudze związanej z położeniem kabli (dokończeniem prac elektrycznych), wyposażeniem sterówki, malowaniem niektórych pomieszczeń, poprawieniem prac, które zostały źle wykonane oraz innych pracach wykończeniowych.

Niektóre z tych czynności mogłyby zostać uznane remont, jednak zgodnie z wyrokiem ETS z dnia 21 lutego 2008 r., w sprawie C-425/06 (Part Service), w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, odpowiednio, prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, gdy nie są niezależne. Jest tak na przykład, gdy w ramach nawet czysto obiektywnej analizy stwierdza się, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne oraz że jedno lub więcej świadczeń stanowi jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los prawny świadczenia głównego. W szczególności świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy. Można również uznać, że jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.