Odpowiedź:

Certyfikat zgodności nie jest wartością niematerialną i prawną. Jako koszt pośredni dotyczący okresu trzyletniego powinien być on rozłożony w czasie – firma powinna w każdym roku obowiązywania certyfikatu zaliczyć do kosztów proporcjonalną część wydatku na jego uzyskanie.

Uzasadnienie:

Wartości niematerialne i prawne zostały zdefiniowane w art. 16b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu, autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, zwane przez ustawodawcę wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Certyfikat zgodności nie mieści się w katalogu składników majątku uznanych przez ustawodawcę za wartość niematerialną i prawną. Certyfikat zgodności to bowiem dokument potwierdzający zgodność wyrobu z deklarowanymi przez wytwórcę lub określonymi w przepisach lub normach właściwościami. Skoro zaś nie został on zaliczony przez ustawodawcę do wartości niematerialnych i prawnych, nie może tego zrobić także podatnik.

Wydatek na certyfikat ma charakter pośredni. Tymczasem zgodnie z art. 15 ust. 4d-4e u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W efekcie podatnik powinien wydatek na certyfikat rozłożyć w czasie i rozliczyć w każdym roku jego obowiązywania przypadającą na ten rok część, przy czym koszt dotyczący danego roku może być potrącony jednorazowo w miesiącu poniesienia kosztu oraz w pierwszym miesiącu każdego z kolejnych lat.

Paweł Ziółkowski, autor współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego
Odpowiedzi udzielono  21.01.2017 r.
 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Vademecum Głównego Księgowego
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów