W przedmiotowej sprawie sąd poddał kontroli interpretację fiskusa w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym należności z tytułu praw autorskich do programów komputerowych wypłacanych przez spółkę rezydentom francuskim. Spór dotyczył objęcia powyższych należności definicją pojęcia "należności licencyjne" zawartą w umowie polsko-francuskiej.
Zdaniem fiskusa programy komputerowe powinny być uwzględnione w definicji należności licencyjnych, zawartej w art. 12 umowy polsko-francuskiej oraz powinien istnieć obowiązek pobrania podatku od należności wypłaconych francuskim kontrahentom z tytułu sublicencjonowania oprogramowania komputerowego.
Zdaniem spółki programy komputerowe posiadają samodzielny, odrębny charakter, a jedynie korzystają z ochrony prawej tak jak utwory literackie. O ile więc programy komputerowe nie zostały wyszczególnione wprost w art. 12 lub art. 13 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, to termin należności licencyjne wymieniony w tych przepisach nie obejmuje należności licencyjnych od programów komputerowych.
Sprawa trafiła do WSA w Warszawie. Sąd potwierdził stanowisko spółki, że programy komputerowe są samodzielnym przedmiotem ochrony praw autorskich, że stanowią samodzielny, autonomicznych utwór. W art. 74 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych ustawodawca wskazał, że programy komputerowe podlegają ochronie "jak utwory literackie", a nie "jako utwory literackie". Wobec tego, że programy komputerowe nie zostały zakwalifikowane przez ustawodawcę, jako dzieła literackie ani naukowe to opłaty za użytkowanie lub prawo użytkowania tych programów nie stanowi należności licencyjnych, o których stanowi art. 12 ust. 3 konwencji.
To stanowisko potwierdza Komentarz do Konwencji Modelowej OECD. Zgodnie z postanowieniami Konwencji, w przypadku trudności interpretacyjnych zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania możliwe jest utożsamianie programu komputerowego z dziełem naukowym, jako rozwiązanie, które jest najbardziej realistyczne. Możliwość ta musi być jednak dopuszczalna w świetle prawa wewnętrznego danego kraju — a to jest wyłączone ze względu na obowiązującą w Polsce ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Wyrok WSA w Warszawie z 23 lipca 2013 r., III SA/Wa 3448/12