Jak należy liczyć okres 24 miesięcy przy wystawianiu świadectw pracy wg nowelizacji Kodeksu pracy z 8 lutego 2011 r.? Od kiedy należy liczyć 24 miesiące?
Na gruncie prawa pracy obliczamy terminy przy zastosowaniu potocznego sposobu liczenia, a więc miesiąc upływa w dniu bezpośrednio poprzedzającym dzień, który nazwą lub datą odpowiada dniowi, w którym rozpoczęto liczenie. Dniem początkowym obliczania terminu będzie w tym wypadku dzień nawiązania pierwszego ze stosunków pracy.
Od dnia 21 marca 2011 r. uległy zmianie regulacje dotyczące obowiązku wydania pracownikowi świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy. Jak wynika z art. 97 § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p., jeżeli pracownik pozostaje w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy na podstawie umowy o pracę na okres próbny, umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy obejmujące zakończone okresy zatrudnienia na podstawie takich umów, zawartych w okresie 24 miesięcy, poczynając od zawarcia pierwszej z tych umów. W sytuacji, gdy rozwiązanie lub wygaśnięcie umowy o pracę nawiązanej przed upływem 24 miesięcy przypada po upływie tego terminu, świadectwo pracy wydaje się w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia takiej umowy o pracę.
Na gruncie prawa pracy zasady obliczania terminów warunkujących nabycie uprawnień pracowniczych odbiegają od reguł przyjętych na gruncie prawa cywilnego. Taki pogląd został wykształcony w piśmiennictwie, a następnie został potwierdzony przez SN. Okresy powinny być więc ustalane przy uwzględnieniu potocznego sposobu liczenia terminów, a więc miesiąc upływa w dniu bezpośrednio poprzedzającym dzień, który nazwą lub datą odpowiada dniowi, w którym rozpoczęto liczenie. Zasada ta będzie miała zastosowanie także w przedstawionym przypadku, przy czym dniem początkowym obliczania terminu będzie dzień nawiązania pierwszego ze stosunków pracy.
Przykład
W dniu 15 marca 2011 r. Jan K. został zatrudniony w firmie X na podstawie umowy o pracę na zastępstwo na czas nieobecności jednego z pracowników. W dniu 1 września 2011 r. zastępowany pracownik powrócił do pracy, a tym samym umowa łącząca Jana K. z pracodawcą uległa rozwiązaniu. Pracodawca zaproponował jednak Janowi K. zastąpienie pracownicy przebywającej na urlopie wychowawczym. Strony zawarły więc kolejną umowę na zastępstwo. W takim przypadku pracodawca nie będzie zobowiązany do wydania Janowi K. świadectwa pracy, jeśli pracownik tego nie zażąda. Okres 24 miesięcy obliczany począwszy od zawarcia pierwszej z umów upłynie dopiero wraz z upływem dnia 14 marca 2013 r. Nie oznacza to jednak, że obowiązek wystawienia świadectwa pracy powstanie właśnie w tym dniu. Jeśli pracownica, którą zastępuje Jan K. wróci z urlopu wychowawczego po tym dniu, np. dopiero w dniu 30 czerwca 2013 r., to na podstawie art. 97 § 12 k.p. obowiązek wystawienia świadectwa pracy powstanie dopiero w tym dniu.