Podmiot zatrudniający zawiera umowę o prowadzenie PPK - w imieniu i na rzecz osoby zatrudnionej - nie wcześniej niż po upływie 14 dni zatrudnienia i nie później niż do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynęły 3 miesiące (90 dni) zatrudnienia, chyba że osoba zatrudniona zadeklaruje przed upływem tego terminu niedokonywanie wpłat do PPK, na podstawie deklaracji, złożonej w formie pisemnej podmiotowi zatrudniającemu, albo przestanie być w stosunku do tego podmiotu osobą zatrudnioną. Do okresu zatrudnienia, wymaganego dla zawarcia umowy o prowadzenie PPK, wlicza się okresy zatrudnienia z poprzednich 12 miesięcy, które miały miejsce w obecnym podmiocie zatrudniającym, a także okresy zatrudnienia w innych podmiotach zatrudniających, jeżeli z mocy odrębnych przepisów obecny podmiot zatrudniający jest następcą w stosunkach prawnych nawiązanych przez podmiot, który poprzednio zatrudniał tę osobę. Okresami zatrudnienia, uwzględnianymi przy zawarciu umowy o prowadzenie PPK, są tylko te okresy, podczas których dana osoba miała status „osoby zatrudnionej” zgodnie z definicją zawartą w ustawie o PPK (np. zleceniobiorca, aby mieć status „osoby zatrudnionej”, musi podlegać z tytułu tego zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym).
Ważne! Tzw. automatyczny zapis do PPK obejmuje osoby zatrudnione, które nie osiągnęły jeszcze 55. roku życia. Nie muszą one podejmować żadnych działań, aby zostać uczestnikami PPK (jeżeli tego nie chcą, mogą przed „zapisaniem” ich do PPK złożyć podmiotowi zatrudniającemu deklarację o rezygnacji). Osoby zatrudnione, które osiągnęły już 55. rok życia, ale nie mają jeszcze 70 lat, zostają „zapisane” do PPK tylko na swój wniosek. Podmiot zatrudniający nie może „zapisać” do PPK osoby, która osiągnęła już 70. rok życia.
Przykład: Spółka ma zatrudnić pracownika, w wieku 45 lat, 4 listopada br. Wcześniej osoba ta była zatrudniona w spółce na podstawie dwóch umów zlecenia: od 3 kwietnia do 31 maja 2023 r. (podlegała z tytułu tego zlecenia obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym) oraz od 1 do 29 lutego br. (podlegała z tytułu tego zlecenia dobrowolnie ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym). Przy ustalaniu okresu zatrudnienia, potrzebnego dla „zapisania” pracownika do PPK - po jego zatrudnieniu 4 listopada br., spółka nie uwzględni wcześniejszego zatrudnienia tej osoby na podstawie umów zlecenia (podczas pierwszego zlecenia, zleceniobiorca miał status osoby zatrudnionej, ale to zlecenie było wykonywane wcześniej niż w okresie 12 miesięcy poprzedzających zatrudnienie na podstawie umowy o pracę, a podczas drugiego zlecenia zleceniobiorca nie miał statusu „osoby zatrudnionej” w rozumieniu ustawy o PPK). Spółka będzie mogła „zapisać” pracownika do PPK najwcześniej 18 listopada br., a najpóźniej 10 marca 2025 r.
Podmiot zatrudniający sam ustala, w granicach określonych przepisami ustawy o PPK, kiedy „zapisuje” do PPK osoby zatrudnione. Należy jednak pamiętać o obowiązku równego traktowania osób zatrudnionych.
Przykład: Spółka chce „zapisywać” pracowników do PPK już 15. dnia zatrudnienia, a zleceniobiorców (tych, którzy mają status „osoby zatrudnionej”) - w ostatnim dniu przewidzianego na to terminu, czyli 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynęło 90 dni zatrudnienia zleceniobiorcy. Nie można skorzystać z takiego rozwiązania – spółka ma obowiązek równego traktowania osób zatrudnionych.
Czytaj również: Po zmianie instytucji finansowej przez pracodawcę deklaracje o rezygnacji nadal są skuteczne>>
Uczestnictwo w PPK z mocy prawa
Jeżeli podmiot zatrudniający nie dopełnił obowiązku zawarcia umowy o prowadzenie PPK nie później niż do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynęły 3 miesiące (90 dni) zatrudnienia danej osoby, przyjmuje się, że w pierwszym dniu po upływie tego terminu z mocy prawa powstał stosunek prawny wynikający z umowy o prowadzenie PPK pomiędzy tą osobą zatrudnioną a instytucją finansową, z którą podmiot zatrudniający ma zawartą umowę o zarządzanie PPK. Umowę o prowadzenie PPK uważa się wówczas za zawartą na warunkach wynikających z umowy o zarządzanie PPK.
Przykład: Pracownik, w wieku 56 lat, został zatrudniony 1 lipca br. i tego samego dnia złożył pracodawcy wniosek o zawarcie umowy o prowadzenie PPK. Pracodawca miał obowiązek „zapisać” tego pracownika do PPK do 10 października br., ale tego nie zrobił. W takim przypadku 11 października br. pracownik stał się uczestnikiem PPK z mocy prawa.
Zobacz w LEX: Wprowadzenie PPK w jednostkach sektora finansów publicznych – krok po kroku > >
Cena promocyjna: 10.32 zł
|Cena regularna: 12.9 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 12.9 zł
Wpłaty do PPK
Pierwsze wpłaty do PPK oblicza się i pobiera od wynagrodzenia wypłaconego uczestnikowi PPK po powstaniu stosunku prawnego wynikającego z umowy o prowadzenie PPK. Ten stosunek prawny może powstać na skutek zawarcia przez podmiot zatrudniający - w imieniu i na rzecz osoby zatrudnionej - umowy o prowadzenie PPK albo z mocy prawa. Pierwsze wpłaty są dokonywane (przekazywane do instytucji finansowej) w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane. Przy obliczaniu i pobieraniu wpłat do PPK ważne jest to, czy wynagrodzenie zostaje wypłacone osobie mającej już status uczestnika PPK, a nie to, za jaki okres przysługuje to wynagrodzenie.
Przykład: Pracodawca wypłaca wynagrodzenia 10 dnia następnego miesiąca kalendarzowego za poprzedni miesiąc. Pracownik A, w wieku 30 lat, został zatrudniony 1 lipca br. Pracodawca „zapisał” go do PPK 1 października br., a 10 października wypłacił mu wynagrodzenie za wrzesień. Od tego wynagrodzenia pracodawca obliczył już i pobrał wpłaty do PPK. Pracodawca ma czas na przekazanie tych wpłat do instytucji finansowej do 15 listopada. Natomiast pracownik B, w wieku 42 lat, został zatrudniony 3 czerwca br. Pracodawca miał czas na „zapisanie” go do PPK do 10 września br., ale tego nie zrobił. Spowodowało to, że 11 września pracownik B stał się uczestnikiem PPK z mocy prawa. Od wynagrodzenia wypłaconego mu 10 października br. za wrzesień pracodawca obliczył już i pobrał wpłaty do PPK. Było to prawidłowe postępowanie. Pracodawca ma czas na dokonanie tych wpłat do 15 listopada. Gdyby jednak pracodawca, na skutek swojego błędu, nie obliczył i nie pobrał wpłat do PPK od wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi B 10 października, to nie mógłby np. obliczyć i pobrać podwójnej kwoty wpłat do PPK od kolejnego wynagrodzenia wypłaconego tej osobie (nawet, gdyby pracownik B wyraził na to zgodę). W takim przypadku szkoda wyrządzona pracownikowi B brakiem zaległych wpłat do PPK powinna zostać naprawiona przez pracodawcę zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego.
Więcej na temat PPK na mojeppk.pl i pod nr telefonu 800 775 775. Zachęcamy również do korzystania z bezpłatnych szkoleń prowadzonych przez ekspertów PFR Portal PPK. Na szkolenia można zapisać się tutaj.
Podstawa prawna:
Autorka jest ekspertem PFR Portal PPK
Zobacz w LEX: Pracownicze plany kapitałowe (PPK) - ratunek dla polskiego systemu emerytalnego? > >
