Wniesienie przez powoda odwołania od wypowiedzenia umowy na podstawie art. 45 kodeksu pracy nie jest warunkiem zasądzenia na tej podstawie odszkodowania z tytułu dyskryminacji - tak orzekł w uchwale SN w składzie 7 sędziów.

Pozew o odszkodowanie z tytułu nierównego potraktowania przez pracodawcę wniosła Janina N. przeciwko Magna Formpol w Tychach, gdzie była zatrudniona.

W styczniu 2009 r. przedsiębiorstwo ogłosiło, że przeprowadzi redukcję zatrudnienia z powodu spadku produkcji. Wyznaczono kryteria, jakimi będzie się oceniać pracowników. Wśród znaczących warunków były takie jak: jakość pracy, sytuacja rodzinna, dyspozycyjność, umiejętność pracy w zespole, znajomość języka angielskiego.

Powódka w lutym 2009 r. otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę, na podstawie art. 10 ustawy o zwolnieniach grupowych (ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników). Pracodawca uznał, że nie spełnia ona kryterium zgodnej współpracy i nie zna angielskiego.

Janina N. odwołała się do sądu pracy na podstawie przepisów dyskryminacyjnych (art. 183d kp), ale dopiero po roku, gdy wygasł już 7-dniowy termin na podstawie art. 45 kp.

Sąd I instancji oddalił jej pozew. Sąd II instancji powziął wątpliwość, którą przedstawił Sądowi Najwyższemu: Czy koniecznym warunkiem zasądzenia na rzecz pracownika odszkodowania z art. 183d kp z tytułu dyskryminującej przyczyny wypowiedzenia (dyskryminującej przyczyny wyboru pracownika do zwolnienia) jest wcześniejsze wniesienie przez pracownika odwołania od wypowiedzenia (wystąpienie z roszczeniami z tytułu naruszającego prawo wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 45 § 1 kp)?

Prokurator Generalny był zdania, że warunkiem przyznania odszkodowania za dyskryminację w miejscu pracy jest wcześniejsze wniesienie przez pracownika odwołania od wypowiedzenia.

Sąd Najwyższy nie podzielił tego stanowiska i podjął uchwałę: wniesienie przez pracownika odwołania od wypowiedzenia (wystąpienie z roszczeniami z tytułu naruszającego prawo wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 45 § 1 k.p.) nie jest warunkiem zasądzenia na jego rzecz odszkodowania z art. 183d k.p. z tytułu dyskryminującej przyczyny wypowiedzenia lub dyskryminującej przyczyny wyboru pracownika do zwolnienia z pracy. 

Sygnatura akt III PZP 3/16, uchwała siedmiu sędziów SN Izby Pracy i Ubezp. Społecznych z 28 września 2016 r.

Katarzyna Żaczkiewicz-Zborska