Odpowiedź: jeżeli pracownik otrzymałby świadczenie wówczas pracodawca nie tylko mógłby, ale wręcz musiałby rozliczyć i pobrać z wynagrodzenia pracownika zaliczki na podatek dochodowy.
Uzasadnienie: zgodnie z dyspozycją przepisu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f., osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
To oznacza, że jeżeli pracodawca przekaże pracownikowi świadczenie (również niepieniężne), które wygeneruje przychód ze stosunku pracy, wówczas pracodawca nie tylko może, ale wręcz musi wyznaczyć i pobrać z wynagrodzenia pracownika zaliczki na podatek dochodowy.
Wskazać przy tym należy, że w żadnym przypadku dla pobrania zaliczek na podatek dochodowym od przychodów (dochodów), jakie uzyskał pracownik, a które są umiejscowione w źródle stosunek pracy pracodawca nie musi dysponować zgoda pracownika.
Uwagi: oczywiście, aby po stronie pracownika powstał przychód z tytułu świadczenia niepieniężnego pracownik musi je otrzymać i musi być znana wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika; jak bowiem stanowi przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami osoby fizycznej, o ile w regulacjach u.p.d.o.f. nie zostało postanowione inaczej, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.