W drugim przypadku organ Państwowej Inspekcji Pracy nakaże pracodawcy, oprócz uzupełnienia ewidencji, również rozszerzenie wykazu o stanowisko, na którym skarżący pracownik wykonuje określony rodzaj pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Po zmianach skarga do PIP ma przysługiwać pracownikowi nie tylko w sytuacji, w której nie został on umieszczony w ewidencji, o której mowa w art. 41 ust. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych, ale również w sytuacji, w której – pomimo umieszczenia w tej ewidencji – stanowisko pracy, na którym wykonuje on prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze nie znalazło się w prowadzonym przez pracodawcę wykazie określonym w ww. przepisie.
Zobacz także: Więcej uprawnień kontrolnych dla PIP
Obecnie, w wyniku utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, rola PIP została sprowadzona do mechanicznego porównywania wykazu stanowisk pracy z ewidencją pracowników i podejmowania decyzji nakazującej umieszczenie pracownika w ewidencji, o której mowa w art. 41 ust. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych, jedynie wtedy, gdy stanowisko, na którym pracownik wykonuje swoją pracę, zostało już umieszczone w wykazie prowadzonym przez pracodawcę w oparciu o przepis art. 41 ust. 4 pkt 1 ustawy o emeryturach pomostowych (wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2011 r., I OSK 1969/10, uchwała 7 sędziów NSA z dnia 13 listopada 2012 r., I OPS 4/12). Celem rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy oraz ustawy o emeryturach pomostowych jest przywrócenie PIP w tym zakresie kompetencjinadzorczych o pełnym merytorycznym charakterze. To bowiem Państwowa Inspekcja Pracy jest najbardziej kompetentnym organem wyposażonym w odpowiednie zaplecze merytoryczne i techniczne w zakresie oceny warunków pracy i ich wpływu na pracownika.
12 maja 2015 r. projekt skierowano do I czytania w Komisji Polityki Społecznej i Rodziny.